Peer was een zeer beschaafde man, met een geheugen om "u" tegen te zeggen. Hij was net de 50 gepasseerd, hoewel hij gerust 70 mocht. Maar daar gaf hij niks om. 55 km/h, de ideale snelheid. Zo dacht hij niet alleen aan de veiligheid, hij had ook oog voor het milieu. Het milieu. Dé rode draad door zijn leven. Al van kleinsafaan werd hem geleerd goed om te springen met het milieu. Zo kreeg hij op de lagere school videobanden te zien over hoe hij moest sorteren. Hij herinnerde zich nog hoe drankkartons in de film werden samengeperst tot speelgoed, petflessen werden verwerkt tot fleece-pulls en noem maar op. Enkele jaren later was het gat n de ozonlaag erg in de mode. Geen CFK's meer. Maar dat was geen probleem voor Peer, hij gebruikte toch geen haarlak. Nog wat later was het "De Opwarming van de Aarde". En zo volgden er nog vele bedreigingen voor het Milieu. Peer was echter de enige die ze nog allemaal kende, en ze ook nog allemaal bestreed.
Peer was onderweg naar een oude vriend waar hij nog een rekening mee te vereffenen had. Die oude vriend heette André. Ze kenden elkaar al sinds hun kindertijd. Peer was nog niet vergeten dat André hem ooit voor zijn verjaardag een zelfgemaakt cadeau had beloofd. Maar dat was nooit afgeraakt. Elke keer als hij ernaar vroeg kreeg hij één of ander zwak excuus. Maar Peer vond dat hij er nog steeds recht op had en ging nu naar André om hem eens goed zijn gedacht te zeggen.
Ja, peer was een zeer fatsoenlijke man. Maar zelfs de meest fatsoenlijke man doet wel eens onfatsoenlijke dingen. Zo zocht Peer wel eens naar porno op het internet. Maar zoals het een fatsoenlijke man betaamt, deed hij dat zeer discreet. Hij surfte dan naar een zoekrobot en tikte een zoekterm in die meerdere dingen kon betekenen, waarbij zeker één betekenis een pikant kantje had (in zijn gedachten noemde hij dat het pikantje).
Zo zocht hijbijvoorbeeld naar afbeeldingen met het trefwoord "poesje". Als zijn vrouw dan plots binnenkwam, kon hij altijd zeggen dat hij op zoek was naar foto's van katten. Zo had hij nog vele subtiele technieken om aan zijn behoeften te voldoen zonder zichzelf te beschamen.
Het omgekeerde gold voor André. André ging gewoon recht op zijn doel af. Die typte bijvoorbeeld in de adresbalk meteen "http://www.wijvenmetdikketetten.nl" in. André was trouwens nog van de generatie die dacht dat de "http://" echt nodig was. Hij had ondertussen wel al door dat je met een .nl-extensie meer geluk had. André at ook zelden met mes en vork.
Peer en André verschilden wel op meer vlakken dan alleen hun fatsoen. Wat het milieu betreft, was André niet bepaald een schoolvoorbeeld. Hij had een 4x4 wagen, maar dan zo één die er niet uitziet als een echte jeep. Waarmee je ook helemaal niet door het bos kon rijden, en die ook in de stad niet bepaald handig was. Maar hij kon er wel zijn afval in kwijt, dat hij dan dumpte in het kanaal. Om ervoor te zorgen dat de vuilniszakken niet bleven drijven, bond hij er koelkasten aan vast. Die zamelde hij voor grof geld in bij firma's die nog niet voldeden aan de CFK-normen.
Peer had nog wel een eindje voor de boeg en om de verveling tegen te gaan, besloot hij zijn auto-tel-spelletje te spelen. Om het zichzelf niet al te gemakkelijk te maken deed hij dat volgens de rij van Fibonaci. Hij begon altijd bij Ford. Na 1 Ford schakelde hij over op Opel. Na 1 Opel kwam Volkswagen. Na 2 Volkswagens kwam Citroën, waar hij er 3 van moest hebben, vervolgens 5 Peugots, 8 BMW's, 13 Mercedessen, 21 Toyota's, enzovoort, tot hij bij 377 Bentley's kwam. Dat had hij nog nooit gehaald. Het is ook niet evident om tijdens één rit 377 Bentley's tegengekomen. En dan mag je niet eens degene meetellen die je al gekruist bent tijdens het tellen van andere wagens!
Jaja, Peer zocht altijd uitdagingen voor zichzelf.
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten