"Waarom zijn de bananen krom?" is een vraag die iemand stelt die de evolutieleer niet goed begrepen heeft. Er is helemaal geen reden waarom de bananen krom zijn, er is hooguit een oorzaak.
Niemand heeft ooit gezegd dat bananen beter krom zouden zijn.
Dat vond ook Doctor Pjotr. Doctor Pjotr was een Rus. De helft van alle mannelijke Russen heet Pjotr. De andere helft heet Klaas.
Voila.
Dat is niet waar.
Er zijn wel meer zaken te bedenken die niet waar zijn.
Bijvoorbeeld: kip rauw eten is perfect ok.
Of: de ene eik is de andere. Want de ene eik is de andere niet. Er zijn Europese eiken en er zijn Amerikaanse eiken. Wintereiken en zomereiken. Er zijn dan weer geen Canadese eiken. Net zoals er geen herfsteiken zijn.
Er zijn ook interessante blogposts en minder interessante blogposts. Dat is echter een subjectief gegeven.
Voor veel mensen zal dit bijvoorbeeld een interessante blogpost zijn, omdat ik weldra een weetje uit de doeken zal doen dat weinigen weten.
Niet dat elk weetje dat weinigen weten per definitie interessant is. Maar dit weetje wel. Ik beloof het.
Wist je dat Arduino's veel flexibeler zijn dan PICs?
Haha gefopt.
TOTAAL NIET INTERESSANT!
VOILA WAT EEN TIJDSVERSPILLING
HAHAHA DAAR KAN IK NU EENS OM LACHEN ZIE!
maandag 30 september 2013
vrijdag 27 september 2013
De identiteitscrisis van de popmuziek
Ik speel al een tijdje muziek. Dat begon met klassieke gitaar en dat ging verder met grunge-punk-pop-rock. Toen kwam de meer verfijnde pop-rock en nu is er mijn eigen muziek.
Om maar te zeggen dat ik al een tijdje in het kleine muziekwereldje zit. Ik luister belachelijk veel naar muziek en ga regelmatig naar een concert. Ik kan genieten van een leuke videoclip en ook een danske placeren is mij niet vreemd. Dat danske is meestal wel nogal vreemd.
Maar soms krijg ik toch een onbehaaglijk gevoel. Soms denk ik dat de moderne popmuziek met een identiteitscrisis zit.
Ik probeer het even uit te leggen.
Neem nu het concept van een studio-album.
Een band neemt een plaat op.
Vroeger dacht ik dat die band naar een studio ging, microfoons bij elk klankproducerend ding zette, op record duwde en zijn nummertjes speelde.
Niets van dat alles, zo blijkt!
Bas en drum zullen nog wel eens tegelijk opgenomen worden, maar al de rest wordt meestal gewoon apart opgenomen. Er wordt zelfs zomaar een hoop instrumenten aan toegevoegd achteraf!
Het resultaat is een stuk muziek waarvoor je, als je het live wilt spelen, vijf keer zoveel muzikanten nodig hebt als er in de band zitten.
Het grappige is dat ze bij het mixen wel proberen om het zo te laten klinken alsof het echt live is gespeeld. Ook al zetten ze soms zoveel reverb op de stem zodat het lijkt alsof die in een kerk is ingezongen terwijl de gitaar klinkt alsof die in een slaapkamer is opgenomen.
Heel vreemd dus.
Als ik naar een nummer luister, dan beeld ik mij altijd de band in die dat aan het spelen is. Maar dat vloekt met hetgene dat ik weet over hoe het in werkelijkheid gespeeld is. De kans is groot dat de gitaarlijn niet eens in één stuk is ingespeeld en dat ze stukjes hebben uitgeknipt en gekopieerd. Dezelfde zanger heeft vaak meerdere harmonieën over elkaar gezongen.
Allemaal illusies dus!
Helemaal ironisch wordt het wanneer ze live die muziekjes gaan spelen en dan zo hard mogelijk gaan proberen om de studio-opnames te imiteren met samples en tapes.
Of wanneer ze videoclips gaan maken waarbij de bandleden op hun instrumenten spelen of de tekst meelippen. Je wéét gewoon dat ze dat niet echt aan het spelen zijn. Elektrische gitaren zijn meestal niet eens ingeplugd dus ze doen zelfs niet eens meer de moeite om te laten lijken dat het wel zo is.
Maar waarom dan toch?
Ik bekijk die dingen en ik voel alleen maar medelijden met de arme muzikanten die gevraagd worden tien keer achter elkaar te doen alsof ze hun liedjes spelen met de overtuiging waarmee ze ze op het podium spelen.
Een man naar mijn hart is daarom Chad VanGaalen. Beste clips ooit. Een toegevoegde waarde aan de muziek, die op zich ook al geweldig is.
Zijn live-concert van een tijdje geleden in de Trix-bar, waar niet veel meer volk was als voor mijn eigen optreden van gisteren (niet zo veel dus), was een van de weinige keren dat muziek mij nog bij de keel gegrepen heeft.
Bedankt Chad, om de verzameling van de popmuziek een doorsnede met de verzameling van de kunst te bezorgen.
Om maar te zeggen dat ik al een tijdje in het kleine muziekwereldje zit. Ik luister belachelijk veel naar muziek en ga regelmatig naar een concert. Ik kan genieten van een leuke videoclip en ook een danske placeren is mij niet vreemd. Dat danske is meestal wel nogal vreemd.
Maar soms krijg ik toch een onbehaaglijk gevoel. Soms denk ik dat de moderne popmuziek met een identiteitscrisis zit.
Ik probeer het even uit te leggen.
Neem nu het concept van een studio-album.
Een band neemt een plaat op.
Vroeger dacht ik dat die band naar een studio ging, microfoons bij elk klankproducerend ding zette, op record duwde en zijn nummertjes speelde.
Niets van dat alles, zo blijkt!
Bas en drum zullen nog wel eens tegelijk opgenomen worden, maar al de rest wordt meestal gewoon apart opgenomen. Er wordt zelfs zomaar een hoop instrumenten aan toegevoegd achteraf!
Het resultaat is een stuk muziek waarvoor je, als je het live wilt spelen, vijf keer zoveel muzikanten nodig hebt als er in de band zitten.
Het grappige is dat ze bij het mixen wel proberen om het zo te laten klinken alsof het echt live is gespeeld. Ook al zetten ze soms zoveel reverb op de stem zodat het lijkt alsof die in een kerk is ingezongen terwijl de gitaar klinkt alsof die in een slaapkamer is opgenomen.
Heel vreemd dus.
Als ik naar een nummer luister, dan beeld ik mij altijd de band in die dat aan het spelen is. Maar dat vloekt met hetgene dat ik weet over hoe het in werkelijkheid gespeeld is. De kans is groot dat de gitaarlijn niet eens in één stuk is ingespeeld en dat ze stukjes hebben uitgeknipt en gekopieerd. Dezelfde zanger heeft vaak meerdere harmonieën over elkaar gezongen.
Allemaal illusies dus!
Helemaal ironisch wordt het wanneer ze live die muziekjes gaan spelen en dan zo hard mogelijk gaan proberen om de studio-opnames te imiteren met samples en tapes.
Of wanneer ze videoclips gaan maken waarbij de bandleden op hun instrumenten spelen of de tekst meelippen. Je wéét gewoon dat ze dat niet echt aan het spelen zijn. Elektrische gitaren zijn meestal niet eens ingeplugd dus ze doen zelfs niet eens meer de moeite om te laten lijken dat het wel zo is.
Maar waarom dan toch?
Ik bekijk die dingen en ik voel alleen maar medelijden met de arme muzikanten die gevraagd worden tien keer achter elkaar te doen alsof ze hun liedjes spelen met de overtuiging waarmee ze ze op het podium spelen.
Een man naar mijn hart is daarom Chad VanGaalen. Beste clips ooit. Een toegevoegde waarde aan de muziek, die op zich ook al geweldig is.
Zijn live-concert van een tijdje geleden in de Trix-bar, waar niet veel meer volk was als voor mijn eigen optreden van gisteren (niet zo veel dus), was een van de weinige keren dat muziek mij nog bij de keel gegrepen heeft.
Bedankt Chad, om de verzameling van de popmuziek een doorsnede met de verzameling van de kunst te bezorgen.
maandag 9 september 2013
Hoe de wereld in elkaar zit
"Weet ge wat een goed idee zou zijn? Een boete op frauderen! Of op banken en hele landen failliet laten gaan!" zei Bravo.
"Och jong gij kent niks van politiek", antwoordde Hoer A.
"Amai, jullie namen komen precies recht uit een Kiekeboe-strip!", zei Hoer B.
"Ok." zei Hoer A en ze begon haar kleren uit te trekken.
"KIEKEBOE!", riep ze toen ze volledig naakt was.
"Gij achterlijke gans, gij vergeet telkens de 'R' als ge mij roept!", zei kiekenboer Indianendans.
"Ok, ik zal het nog eens opnieuw proberen, maar nu tegoei." zei Hoer A en ze riep zo luid ze kon:
"KIEKENBOERINDIANENDANS!!!"
Daarop kwam kiekenboerin Dianendans de hoek omgelopen, tot groot jolijt van het publiek dat deze plotse plotwending niet van mijlenver had zien aankomen.
Toen kwam er ook nog eens een varken met een lange fluit en dat kondigde luid fluitend het begin van het verhaal aan.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
En toen gingen ze dood.
En toen waren er een hoop andere mensen en dieren waar ook vanalles mee gebeurde.
En toen stierf al het leven op aarde uit door een extreme zonnestorm.
"Och jong gij kent niks van politiek", antwoordde Hoer A.
"Amai, jullie namen komen precies recht uit een Kiekeboe-strip!", zei Hoer B.
"Ok." zei Hoer A en ze begon haar kleren uit te trekken.
"KIEKEBOE!", riep ze toen ze volledig naakt was.
"Gij achterlijke gans, gij vergeet telkens de 'R' als ge mij roept!", zei kiekenboer Indianendans.
"Ok, ik zal het nog eens opnieuw proberen, maar nu tegoei." zei Hoer A en ze riep zo luid ze kon:
"KIEKENBOERINDIANENDANS!!!"
Daarop kwam kiekenboerin Dianendans de hoek omgelopen, tot groot jolijt van het publiek dat deze plotse plotwending niet van mijlenver had zien aankomen.
Toen kwam er ook nog eens een varken met een lange fluit en dat kondigde luid fluitend het begin van het verhaal aan.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
En toen gingen ze dood.
En toen waren er een hoop andere mensen en dieren waar ook vanalles mee gebeurde.
En toen stierf al het leven op aarde uit door een extreme zonnestorm.
maandag 2 september 2013
HakkiYakkiFlakki
Als er iets was waarvan HakkiYakkiFlakki niet graag beschuldigd werd, was het wel seksisme in al zijn of haar vormen.
Waar hij geen problemen mee had, was beschuldigd worden van het toevoegen van 'elloni' aan woorden. Dat was namelijk volkomen terecht.
HakkiYakkiFlakki was verlekkerd op cannelloni en vond het één van de mooiste woorden van om het even welke taal.
Wanneer hij een mooi meisje ontmoette en haar probeerde te versieren, begon hij bijvoorbeeld met:
"Waaw, meisjelloni wat heb je mooie ogelloni!"
Meisjes reageerden daar doorgaans nogal verbaasd en lichtjes panikerend op.
"Je denkt zeker dat ik gekkelloni ben he?" zei hij dan.
"Ja." antwoordden de meisjes meestal.
Na een tijdje geraakte HakkiYakkiFlakki daardoor zo ontmoedigd dat hij jarenlang geen meisjes meer aansprak met 'meisjelloni'.
De meisjes waar hij gewoon 'meisje' tegen zei, waren best wel geinteresseerd en zo nu en dan werd er wel eens tegen zijn kruis getwerkt, maar voldoening gaf dat hem nooit.
Hij walgde omdat hij zichzelf niet meer was. Hij walgde van de maatschappij die hem niet accepteerde.
Hij geraakte afgezonderd en at zelfs geen cannelloni meer.
Maar op een bijzondere dag in mei, onmoette HakkiYakkiFlakki een meisje dat zo mooi was dat hij zijn cannellonireflex niet kon onderdrukken.
"Waaw meisjelloni, wat heb je mooie ogelloni en krulloni!" riep hij enthousiast.
"Hihi jij bent grappig wil je met me trouwen en in een blokhut aan een meer in Lapland wonen en elke avond hout kappen en de open haard aansteken zelfs als het buiten keiwarm is en naar The Beatles luisteren tot de zon opkomt als die opkomt want soms komt die niet op als we boven de poolcirkel wonen?"
"Ok! Wanneer vertrekken we?"
"Nu meteen!"
"En ons werkelloni dan?"
"Ahja shitkutfuck," zei ze, "daar kunnen we niet zomaar mee stoppen zeker?"
PARALLEL UNIVERSUM 1 (89% kans)
"Ik weet niet, nee zeker?"
"Hmm, jammer."
"Ok, dag dan he."
"Joow"
PARALLEL UNIVERSUM 2 (10.99999914% kans)
"Goh, jawel, maar nu komt net niet zo goed uit eigenlijk. Mag ik je nummerelloni, dan bel ik als ik toch ooit besluit om dit leven achter mij de laten."
"Ok hier is het." En ze typte haar nummer in zijn GSM. Ze twijfelde nog even of ze wel haar echte nummer zou geven, maar ze had eigenlijk wel heel graag cannelloni dus ze hoopte dat hij dat ooit voor haar zou maken, wie weet.
"Merci. Dan ga ik nu wat robots nadoen."
"Ok, ik ga nog wat oefenen op mijn twerk moves."
"Succes!"
"Merci, tot later."
PARALLEL UNIVERSUM 3 (0.00000086% kans)
"Jawel, want ik heb net Euromillions gewonnen. We kunnen met mijn nieuw vliegtuigelloni gaan. Ik heb Koning Albertelloni gevraagd of hij onze buttlerelloni wilt zijn."
"Je bedoelt Prins Albert, want hij is toch geen koning meer?"
"Nee, maar naar het schijnt moet je hem toch koningelloni blijven noemen."
"Waaw amai gij zijt zo slim!"
"Danku."
Waar hij geen problemen mee had, was beschuldigd worden van het toevoegen van 'elloni' aan woorden. Dat was namelijk volkomen terecht.
HakkiYakkiFlakki was verlekkerd op cannelloni en vond het één van de mooiste woorden van om het even welke taal.
Wanneer hij een mooi meisje ontmoette en haar probeerde te versieren, begon hij bijvoorbeeld met:
"Waaw, meisjelloni wat heb je mooie ogelloni!"
Meisjes reageerden daar doorgaans nogal verbaasd en lichtjes panikerend op.
"Je denkt zeker dat ik gekkelloni ben he?" zei hij dan.
"Ja." antwoordden de meisjes meestal.
Na een tijdje geraakte HakkiYakkiFlakki daardoor zo ontmoedigd dat hij jarenlang geen meisjes meer aansprak met 'meisjelloni'.
De meisjes waar hij gewoon 'meisje' tegen zei, waren best wel geinteresseerd en zo nu en dan werd er wel eens tegen zijn kruis getwerkt, maar voldoening gaf dat hem nooit.
Hij walgde omdat hij zichzelf niet meer was. Hij walgde van de maatschappij die hem niet accepteerde.
Hij geraakte afgezonderd en at zelfs geen cannelloni meer.
Maar op een bijzondere dag in mei, onmoette HakkiYakkiFlakki een meisje dat zo mooi was dat hij zijn cannellonireflex niet kon onderdrukken.
"Waaw meisjelloni, wat heb je mooie ogelloni en krulloni!" riep hij enthousiast.
"Hihi jij bent grappig wil je met me trouwen en in een blokhut aan een meer in Lapland wonen en elke avond hout kappen en de open haard aansteken zelfs als het buiten keiwarm is en naar The Beatles luisteren tot de zon opkomt als die opkomt want soms komt die niet op als we boven de poolcirkel wonen?"
"Ok! Wanneer vertrekken we?"
"Nu meteen!"
"En ons werkelloni dan?"
"Ahja shitkutfuck," zei ze, "daar kunnen we niet zomaar mee stoppen zeker?"
PARALLEL UNIVERSUM 1 (89% kans)
"Ik weet niet, nee zeker?"
"Hmm, jammer."
"Ok, dag dan he."
"Joow"
PARALLEL UNIVERSUM 2 (10.99999914% kans)
"Goh, jawel, maar nu komt net niet zo goed uit eigenlijk. Mag ik je nummerelloni, dan bel ik als ik toch ooit besluit om dit leven achter mij de laten."
"Ok hier is het." En ze typte haar nummer in zijn GSM. Ze twijfelde nog even of ze wel haar echte nummer zou geven, maar ze had eigenlijk wel heel graag cannelloni dus ze hoopte dat hij dat ooit voor haar zou maken, wie weet.
"Merci. Dan ga ik nu wat robots nadoen."
"Ok, ik ga nog wat oefenen op mijn twerk moves."
"Succes!"
"Merci, tot later."
PARALLEL UNIVERSUM 3 (0.00000086% kans)
"Jawel, want ik heb net Euromillions gewonnen. We kunnen met mijn nieuw vliegtuigelloni gaan. Ik heb Koning Albertelloni gevraagd of hij onze buttlerelloni wilt zijn."
"Je bedoelt Prins Albert, want hij is toch geen koning meer?"
"Nee, maar naar het schijnt moet je hem toch koningelloni blijven noemen."
"Waaw amai gij zijt zo slim!"
"Danku."
Abonneren op:
Posts (Atom)