Toverbal

"De wereld is een toverbal", merkte Simon cynisch op, toen Jezus na lang graven het centrum van de aarde bereikte en niet de hel ontdekte, maar een gigantische kauwgombal van gesmolten ijzer waar hij in stikte en daardoor doodging.
Jezus verrees al gauw en vond het bijzonder merkwaardig dat de wereld een toverbal was. (Hij schreef er jaren later een Nederlandstalig lied over.)
"Geen mens weet hoe het worden zal", voegde Simon eraan toe.
"Hoe wat worden zal? Je bedoelt zeker niet de wereld, want dan zou je niet het maar hij/zij gebruikt hebben."
"Je hebt gelijk, Jezus, maar dat bekt niet zo lekker en dan ontstaat er weer een discussie over het geslacht van de wereld etc etc. Dat wou ik vermijden."
"Akkoord, Simon, je hebt een punt. Het is zeker zo dat geen mens weet hoe het worden zal. Maar één ding dat weet iedereen: je kunt het niet alleen."
"Wat kan ik niet alleen? De wereld? Waar slaat dat nu op?"
DUS ZULLEN WE ER SAMEN IETS VAN MOETEN MAKEN DE WERELD IS EEN MOOI MAAR BEWERKELIJK DING DUS ZULLEN WE ER SAMEN IETS VAN MOETEN MAKEN HEE HEE HEE HEE KOM MAAR IN DE KRING
brulde Jezus plots luidskeels, geen protest duldend.
Simon sloeg achterover van verbazing en accepteerde vanaf dat moment alles wat Jezus zei.
"Simon," zei Jezus, "Jij bent de peer waarop ik mijn kerk ga bouwen."
"Ja Jezus."
"Vanaf nu ga ik je Peer noemen."
"Ja Jezus."
"Schrijf een boek en vertel daarin allerlei verhalen die niet kunnen en ook een hoop verhalen over mij."
"Ja Jezus."
"Oh ja en dat van die kauwgombal is wat genant misschien. Zeg maar dat de Romeinen mij in mijn kruis gepitst hebben tot ik dood was."
"Met hun nagels?"
"Ja, met hun nagels."
"Waar haalt u het!?"
"Bij Gamma. GAMMA!"

Catch 22: een boekbespreking

Voor de een of andere gelegenheid, ik denk kerstmis, heb ik mijn tweede favoriete zus (hihi da's gemeen he jong) een boek cadeau gedaan, getiteld "Catch 22".
Een klassieker uit de Amerikaanse oorlogsliteratuur natuurlijk. Zelf had ik het nooit gelezen en ik wist eerlijk gezegd ook totaal niet of het wel goed was.
Ik kende het zinnetje Catch 22 enkel van de populaire Amerikaanse docusoap The Office, gebaseerd op de gelijknamige Britse serie The Office van de briljante Ricky Gervais. In de legendarische aflevering The Fight, weet Michael namelijk totaal niet wat Catch 22 is.
Ik weet het, ik klink zo gans literair en beschaafd.
Daar gaat nu verandering in komen.
Ik zat een keertje op de WC in het appartement van mijn zus (het raarste appartement ooit jongens, dat lijkt op een winkel!) en daar lag dat boek. Mijn hygiënegerelateerde walging opzij zettende, nam ik het boek vast en begon er in te lezen.
Ik lachte mij een deuk!
Neen dat is niet helemaal waar, want ik bevond mij al in deukpositie voordat ik begon te lachen omdat ik de aangenaamste manier om op de WC te lezen vind om het gelezene op de grond te leggen en het voorover gebogen te lezen. TMI. TMI!
Alleszins, na de eerste 2 pagina's gelezen te hebben, besloot ik dat ik het MOEST lenen en lezen. Lenezen.
Gaandeweg door het boek kwam ik tot de deugddoende constatatie dat het nooit teleurstelde.
Mijn geluk kon niet op toen ik begon aan hoofdstuk 8:

Ik zit nog maar aan hoofdstuk 11 van de 42. Moest de rest toch crap zijn, dan laat ik het nog wel weten.

Shaggy

Ja lap, net toen ik dacht er als een sexy houthakker uit te beginnen zien met mijn stoere baard, begint men mij te vergelijken met "die lange uit Scooby Doo".
Desbetreffende animatiereeks nooit gezien hebbende dacht ik totnogtoe altijd dat dat wellicht een goedbedoelde vergelijking was met een lollig personage.
Besloot ik vandaag dan toch maar eens Google te raadplegen en wat ontdek ik?

Komaan zeg, een lange slungel met een te wijd T-shirt en welgeteld zes baardharen.
Ik ben beledigd.

Pee Song

De Limburgse Rockband FENCE heeft een project met bijen en shit, check it hier: www.fence.be/beehive
Het komt erop neer dat men covers of remixes kan maken van hun nummer "Bee Song".
Ik zou mezelf niet zijn als ik er niet onmiddelijk "Pee Song" van had gemaakt.
Zodus:

Petertje het meneertje

Petertje was een meneertje. Althans dat vond hij zelf. Anderen vonden hem een olifant en weer anderen  meenden met zekerheid te weten dat hij een camouflagekunstenaar was.
Wat Petertje ook was, het doet er niet zozeer toe. Wat belangrijker is, is dat hij Petertje heette.
Ik schrijf "heette", omdat het verhaal zich afspeelt in het verleden. Vandaar.
Tegenwoordig heet hij Peter.
"Dat is beter!" zult u vast denken. Maar dan vergist u zich. Het is "Peter", met een P.
Petertje was, zoals ik al zei, een meneertje. Hij was 7 jaar op het moment dat dit verhaal zich afspeelt. Hij ging nooit de deur uit zonder hoed of wandelstok. Niet dat Petertje een koud hoofd had of slecht te been was. Hij vond dat gewoon gepast voor een meneertje.
Petertje had een zeer moeilijke relatie met zijn oom, Nonkel Wliliberke. Let op de spelling. Wliliberke.
Dat kwam doordat zijn oom in Australië woonde, doofstom en blind was en zo gehandicapt als een vlieg zonder vleugels of poten. Of ogen.
Petertje woonde gewoon in België. In Vladivostok met name.
Hij was 1 meter 23 lang, woog 34 kilogram en had 2 zussen en een broer. (zijn BMI kun je hier berekenen: http://bmi-berekenen.be/)
Zijn hobby's waren paardrijden, vissen en met de Lego spelen.
Zijn mama heette Florian en zijn vader heette Joap.

Zo, nu weten jullie dat ook weer.