dinsdag 31 januari 2012
Een front!
Vrij recent is er in mijn leven een nieuwe liefde verschenen. Zij heeft mijn hart doen smelten door met het initiatief op de proppen te komen een front op te richten tegen iets wat ook mij toevallig mateloos irriteerde.
Voorlopig telt ons front nog maar een beperkt aantal leden, maar ik ben er zeker van dat dat aantal alleen nog kan groeien.
Ons front heet:
"Front tegen mensen die met hun GSM staan te filmen tijdens een optreden"
Er is namelijk een heel aantal redenen om dat NIET te doen.
1. Ge blokkeert mijn zicht, piemel!
2. Ge verpest de lichtshow met uw tweehonderdduizend inch en vijfhonderd candela scherm!
3. Dat geluid gaat toch op geen kloten trekken! En als dat wel op kloten trekt, dan gade nog niks horen want kloten maken geen geluid!
4. Voor wat komt gij eigenlijk naar dat optreden, om zelf naar de band te kijken of om later veel views te krijgen op uw Youtube channel?
5. In te plaats van te staan filmen zoude beter eens een danske placeren, EMO!
6. Niemand wilt uw stom filmke zien, hansworst!
't Is toch waar zeker.
Alleszins, vanaf nu is het dus toegelaten, zelfs aangeraden, om dergelijke mensen een pak slaag te geven. Ons front is momenteel op zoek naar sponsors om onze leden te voorzien van compacte wapens en agressieve vechtopleidingen.
We zijn nu ook actief op Facebook!
Dan is er nog een praktijk waar ik graag paal en perk aan zou willen stellen:
Het over de middag poetsen van de tanden in de toiletten op het werk.
Komaan zeg.
Toiletten dienen om te piesen en te kakken, niet om uw tanden te poetsen, INDRINGER! Hoe kunnen de mensen nu rustig een kakske laten plonsen als er naast hen een hygiënefreak zijn tong staat te schrobben?
En ge moet zo niet kijken van: "Ge moet zo niet kijken" als ik zo naar u kijk terwijl gij uw tanden aan het poetsen zijt in de WC. Ik kijk zoals ik wil en wat gij doet is ABNORMAAL, kwast!
Koopt toch gewoon een pakske kauwgom als uw bek stinkt, zoals iedereen.
dinsdag 24 januari 2012
Dubbelzinnige krantenkoppen
Journalisten letten soms niet goed op wanneer ze een titel verzinnen bij hun artikel. Sommige koppen zijn namelijk zeer dubbelzinnig op te vatten. Moet ik er soms een tekeningetje bij maken? Ja graag!
vrijdag 20 januari 2012
Druppels op kop in bus
Soms kan het leven toch moeilijk zijn.
Laatst zat ik op de bus. Zo eentje van De Lijn. Een Lijnbus.
Het was loeihard aan het regenen. Nu kun je zeggen: "loeihard, dat is iets wat je typisch zegt in verband met geluid" en dan heb je nog gelijk ook. Maar geef toe, het klinkt grappig. Dus vanaf nu zeggen we: het regende loeihard!
Of: het regende als een koe!
Oh neen, heel de "flow" van mijn verhaal verstoord!
Hoewel Lijnbussen naar mijn ervaring meestal technisch best in orde zijn, had dit exemplaar wel een klein mankement. Het moet gewoon gezegd worden zoals het is. Een mankement.
Het druppelde namelijk binnen.
En wel recht op mijn kop.
Bij de eerste druppel schrok ik even. Ik wilde natuurlijk niets laten merken aan de medepassagiers, want niets is zo genant als natgedruppeld worden. Maar om er zeker van te zijn dat er geen duif op mijn kop had gescheten, wreef ik toch even met mijn hand door mijn haar.
Alle vrouwen op de bus keken sluiks mijn richting uit en keken toen snel weer weg.
Geen stront, gelukkig!
Ik probeerde zo onopvallend mogelijk uit te zoeken waar de druppel vandaan kwam. Maar probeer maar eens subtiel naar boven te kijken!
Ondertussen waren er alweer enkele druppels op mijn kop gevallen. De mensen moesten nu toch wel al iets door beginnen hebben.
Ik moest ook stilaan een beslissing gaan maken: doen alsof er niets aan de hand was, of het probleem erkennen en mij verplaatsen.
De eerste optie had als risico dat ik aan het einde van de rit zeiknat zou zijn, maar ik zou tenminste geen walk of shame naar een andere stoel moeten maken.
De tweede optie was gewaagder: heel de bus zou me aanstaren. De helft zou grinniken en denken: "haha, die jongen moet zich verplaatsen omdat ie natgedruppeld wordt!" en de andere helft, degenen die nog niets in de gaten hadden, zouden verbaasd zijn en zich afvragen waarom ik mij ogenschijnlijk zonder reden verplaatste. Zij zouden zeker denken dat ik een racist was die niet langs een Chinese vrouw wilde zitten. Of dat ik zo'n pussy was die niet achteruit wilde rijden (ik zat namelijk met mijn rug naar de voorkant van de bus).
De volgende druppel was letterlijk de druppel.
Maar ook figuurlijk de druppel die de emmer liet overlopen. Vreselijk vind ik het als mensen in deze situatie zouden zeggen dat het "Letterlijk de druppel was die de emmer liet overlopen". Dat is FIGUURLIJK!
Maar dat terzijde.
Ik verplaatste me dus naar een ander zitje, met goed zicht op de plaats waar ik eerst zat.
Mijn wraak zou zoet zijn.
Elke keer als er iemand op die stoel ging zitten, grinnikte ik opvallend luid als die persoon natgedruppeld werd, zodat zeker iedereen op heel de bus in de gaten had wat er gebeurde.
Ik moest de bus hebben van begin- tot eindhalte, dus ik heb wel meer dan één slachtoffer zien lijden onder hetzelfde dillema. HILARISCH!
Laatst zat ik op de bus. Zo eentje van De Lijn. Een Lijnbus.
Het was loeihard aan het regenen. Nu kun je zeggen: "loeihard, dat is iets wat je typisch zegt in verband met geluid" en dan heb je nog gelijk ook. Maar geef toe, het klinkt grappig. Dus vanaf nu zeggen we: het regende loeihard!
Of: het regende als een koe!
Oh neen, heel de "flow" van mijn verhaal verstoord!
Hoewel Lijnbussen naar mijn ervaring meestal technisch best in orde zijn, had dit exemplaar wel een klein mankement. Het moet gewoon gezegd worden zoals het is. Een mankement.
Het druppelde namelijk binnen.
En wel recht op mijn kop.
Bij de eerste druppel schrok ik even. Ik wilde natuurlijk niets laten merken aan de medepassagiers, want niets is zo genant als natgedruppeld worden. Maar om er zeker van te zijn dat er geen duif op mijn kop had gescheten, wreef ik toch even met mijn hand door mijn haar.
Alle vrouwen op de bus keken sluiks mijn richting uit en keken toen snel weer weg.
Geen stront, gelukkig!
Ik probeerde zo onopvallend mogelijk uit te zoeken waar de druppel vandaan kwam. Maar probeer maar eens subtiel naar boven te kijken!
Ondertussen waren er alweer enkele druppels op mijn kop gevallen. De mensen moesten nu toch wel al iets door beginnen hebben.
Ik moest ook stilaan een beslissing gaan maken: doen alsof er niets aan de hand was, of het probleem erkennen en mij verplaatsen.
De eerste optie had als risico dat ik aan het einde van de rit zeiknat zou zijn, maar ik zou tenminste geen walk of shame naar een andere stoel moeten maken.
De tweede optie was gewaagder: heel de bus zou me aanstaren. De helft zou grinniken en denken: "haha, die jongen moet zich verplaatsen omdat ie natgedruppeld wordt!" en de andere helft, degenen die nog niets in de gaten hadden, zouden verbaasd zijn en zich afvragen waarom ik mij ogenschijnlijk zonder reden verplaatste. Zij zouden zeker denken dat ik een racist was die niet langs een Chinese vrouw wilde zitten. Of dat ik zo'n pussy was die niet achteruit wilde rijden (ik zat namelijk met mijn rug naar de voorkant van de bus).
De volgende druppel was letterlijk de druppel.
Maar ook figuurlijk de druppel die de emmer liet overlopen. Vreselijk vind ik het als mensen in deze situatie zouden zeggen dat het "Letterlijk de druppel was die de emmer liet overlopen". Dat is FIGUURLIJK!
Maar dat terzijde.
Ik verplaatste me dus naar een ander zitje, met goed zicht op de plaats waar ik eerst zat.
Mijn wraak zou zoet zijn.
Elke keer als er iemand op die stoel ging zitten, grinnikte ik opvallend luid als die persoon natgedruppeld werd, zodat zeker iedereen op heel de bus in de gaten had wat er gebeurde.
Ik moest de bus hebben van begin- tot eindhalte, dus ik heb wel meer dan één slachtoffer zien lijden onder hetzelfde dillema. HILARISCH!
dinsdag 17 januari 2012
Grappig, maar tegelijkertijd ook schattig
Vandaag wil ik graag uw aandacht vestigen op het volgende artikel dat gepubliceerd werd op De Standaard Online, onder de rubriek "Beroemd en Bizar" op maandag 16 januari om 17u24.
Kat gefascineerd door computerspel
Ik citeer even de tekst, voor de mensen die niet kunnen klikken:
In het onderstaande filmpje is een kat duidelijk dol op een computerspel. Terwijl het baasje van de kat aan het gamen is, geniet het huisdier mee door op zijn hoofd te zitten. Een grappig beeld, maar tegelijkertijd ook schattig.
Er is zoveel fout aan dit artikel.
Heb je al ooit zo'n saai filmpje gezien? Een kat die op iemand zijn hoofd zit. Waaw.
Ok, dat mensen dit lollig vinden en op facebook zouden zetten, tot daar aan toe. Maar dat een serieuze krant haar tijd en middelen spendeert aan dit zeer matige filmpje, vind ik verontrustend.
Blijkbaar is dit filmpje, van alle filmpjes die het internet rijk is, een van de meest interessante. Niet alleen heeft De Telegraaf het blijkbaar gevonden op Break.com en gepubliceerd op haar website, De Standaard heeft het dan nog eens overgenomen van De Telegraaf!
Er is zelfs de moeite gedaan om een stilstaand beeld uit het filmpje te nemen als extra illustratie!
Als we dan even de tekst zelf analyseren:
"... is een kat duidelijk dol op een computerspel"
- Duidelijk dol? De gelaatsuitdrukking van de kat is, om het zacht uit te drukken, stoïcijns. Dat hele computerspel interesseert hem duidelijk geen ene moer.
- Op een computerspel? Die vent is helemaal niet bezig met zijn computerspel! Die is met zijn iPhone aan het spelen!
"Een grappig beeld, maar tegelijkertijd ook schattig."
Wie heeft dit in godsnaam geschreven? Het is bedroevend.
- Een grappig beeld? Nauwelijks.
- Maar tegelijkertijd ook schattig? Schattig, misschien. Maar sinds wanneer zijn grappig en schattig tegengestelde begrippen? Komaan, dat is gelijk zeggen: De boom had veel takken, maar was tegelijkertijd ook groen.
Kat gefascineerd door computerspel
Ik citeer even de tekst, voor de mensen die niet kunnen klikken:
In het onderstaande filmpje is een kat duidelijk dol op een computerspel. Terwijl het baasje van de kat aan het gamen is, geniet het huisdier mee door op zijn hoofd te zitten. Een grappig beeld, maar tegelijkertijd ook schattig.
Er is zoveel fout aan dit artikel.
Heb je al ooit zo'n saai filmpje gezien? Een kat die op iemand zijn hoofd zit. Waaw.
Ok, dat mensen dit lollig vinden en op facebook zouden zetten, tot daar aan toe. Maar dat een serieuze krant haar tijd en middelen spendeert aan dit zeer matige filmpje, vind ik verontrustend.
Blijkbaar is dit filmpje, van alle filmpjes die het internet rijk is, een van de meest interessante. Niet alleen heeft De Telegraaf het blijkbaar gevonden op Break.com en gepubliceerd op haar website, De Standaard heeft het dan nog eens overgenomen van De Telegraaf!
Er is zelfs de moeite gedaan om een stilstaand beeld uit het filmpje te nemen als extra illustratie!
Als we dan even de tekst zelf analyseren:
"... is een kat duidelijk dol op een computerspel"
- Duidelijk dol? De gelaatsuitdrukking van de kat is, om het zacht uit te drukken, stoïcijns. Dat hele computerspel interesseert hem duidelijk geen ene moer.
- Op een computerspel? Die vent is helemaal niet bezig met zijn computerspel! Die is met zijn iPhone aan het spelen!
"Een grappig beeld, maar tegelijkertijd ook schattig."
Wie heeft dit in godsnaam geschreven? Het is bedroevend.
- Een grappig beeld? Nauwelijks.
- Maar tegelijkertijd ook schattig? Schattig, misschien. Maar sinds wanneer zijn grappig en schattig tegengestelde begrippen? Komaan, dat is gelijk zeggen: De boom had veel takken, maar was tegelijkertijd ook groen.
donderdag 12 januari 2012
Leen de Feministische Cyborg
Leen was een doodgewoon meisje. Haar ouders hadden haar vernoemd naar de lessen uit de lagere school. Haar oudere zus heette Madelief, haar oudere broer heette Jean-Michel-Michael en papa en mama vonden het wel eens tijd voor een gewone naam. En wat is er gewoner dan Leen?
An. Want je leert eerst An en Jan en dan pas Leen en Rik.
Maar het is dus Leen geworden.
Leen had geen bijzondere talenten. Dacht ze!
Want ze was al 23 toen ze plots ontdekte ze dat ze eigenlijk een Cyborg was. Een feministische cyborg dan nog wel. Dus besloot ze om een superlang artikel te schrijven en online te zetten: CyborgManifesto
Ze stak er een verborgen boodschap in, in de hoop zo de man van haar leven te vinden. Ze was er namelijk heilig van overtuigd dat er ergens op de aarde een perfect complementaire mannelijke Cyborg rondliep. Die man was tegen vrouwen. Maar dat was omdat hij diep vanbinnen wist dat er maar 1 vrouw op de aarde was die aan zijn eisen kon voldoen. Deze vrouw zou een lang artikel online plaatsen en hij zou daarin de verborgen boodschap vinden en ze zouden dan samen lang en gelukkig leven.
Maar dat was allemaal slechts een fantasie van Leen.
Er was helemaal geen complementaire Cyborgman en Leen bleef voor eeuwig single. Door haar vrienden werd ze wel eens "de Singulariteit" genoemd, omdat ze zo extreem single was.
Om toch een doel te hebben in haar leven, besloot Leen dan maar Statistiek en Kansrekenen te volgen in avondschool. Die lessen werden georganiseerd door de lokale vereniging voor huisvrouwen. Leen was allesbehalve een huisvrouw maar ze werd toch toegelaten omdat ze zo'n simpele naam had.
De lessen waren niet bepaald gemakkelijk. Maar Leen was een cyborg en had een Quad-Core Intel processor met waterkoeling in haar schedel zitten. Voor haar waren de opgaven in de lessen dan ook een eitje.
Het examen was echter andere koek.
De eerste vraag op het eindexamen luidde als volgt:
Wat is de kans dat je deze vraag correct beantwoord als je willekeurig een antwoord kiest uit de volgende vier mogelijkheden?
- 25%
- 50%
- 60%
- 25%
Nu moet je weten dat een computer het zeer moeilijk heeft met echte willekeur. Ze besloot daarom inspiratie op te doen door stiekem met haar ingebouwde smartphone te surfen naar semigrappige websites, zoals loldutchpeople.tumblr.com en krispeetersvisitingthings.tumblr.com.
Natuurlijk hielp dat niets.
Leen begon te wenen maar werd getroost door de juf. Maar als er iets is waar een Cyborg niet tegen kan, dan is het wel troosten. Leen werd me daar een pak gewelddadig! Dat had nog niemand ooit meegemaakt!
Maar het paradoxale is dat Leen heel kalm werd van dingen die nog nooit iemand had meegemaakt. Dus van zodra ze kwaad begon te worden, werd ze automatisch terug kalm, waardoor de juf dacht dat haar getroost hielp, waardoor ze weer kwaad werd, maar ze werd elke keer nog kwader dan de vorige keer natuurlijk, want die juf bleef haar maar troosten. Bijgevolg kwamen ze daar in een oneindige lus terecht. En dat is mooi en symbolisch, want een oneindige lus is een soort van singulariteit.
Eind goed al goed dus!
An. Want je leert eerst An en Jan en dan pas Leen en Rik.
Maar het is dus Leen geworden.
Leen had geen bijzondere talenten. Dacht ze!
Want ze was al 23 toen ze plots ontdekte ze dat ze eigenlijk een Cyborg was. Een feministische cyborg dan nog wel. Dus besloot ze om een superlang artikel te schrijven en online te zetten: CyborgManifesto
Ze stak er een verborgen boodschap in, in de hoop zo de man van haar leven te vinden. Ze was er namelijk heilig van overtuigd dat er ergens op de aarde een perfect complementaire mannelijke Cyborg rondliep. Die man was tegen vrouwen. Maar dat was omdat hij diep vanbinnen wist dat er maar 1 vrouw op de aarde was die aan zijn eisen kon voldoen. Deze vrouw zou een lang artikel online plaatsen en hij zou daarin de verborgen boodschap vinden en ze zouden dan samen lang en gelukkig leven.
Maar dat was allemaal slechts een fantasie van Leen.
Er was helemaal geen complementaire Cyborgman en Leen bleef voor eeuwig single. Door haar vrienden werd ze wel eens "de Singulariteit" genoemd, omdat ze zo extreem single was.
Om toch een doel te hebben in haar leven, besloot Leen dan maar Statistiek en Kansrekenen te volgen in avondschool. Die lessen werden georganiseerd door de lokale vereniging voor huisvrouwen. Leen was allesbehalve een huisvrouw maar ze werd toch toegelaten omdat ze zo'n simpele naam had.
De lessen waren niet bepaald gemakkelijk. Maar Leen was een cyborg en had een Quad-Core Intel processor met waterkoeling in haar schedel zitten. Voor haar waren de opgaven in de lessen dan ook een eitje.
Het examen was echter andere koek.
De eerste vraag op het eindexamen luidde als volgt:
Wat is de kans dat je deze vraag correct beantwoord als je willekeurig een antwoord kiest uit de volgende vier mogelijkheden?
- 25%
- 50%
- 60%
- 25%
Nu moet je weten dat een computer het zeer moeilijk heeft met echte willekeur. Ze besloot daarom inspiratie op te doen door stiekem met haar ingebouwde smartphone te surfen naar semigrappige websites, zoals loldutchpeople.tumblr.com en krispeetersvisitingthings.tumblr.com.
Natuurlijk hielp dat niets.
Leen begon te wenen maar werd getroost door de juf. Maar als er iets is waar een Cyborg niet tegen kan, dan is het wel troosten. Leen werd me daar een pak gewelddadig! Dat had nog niemand ooit meegemaakt!
Maar het paradoxale is dat Leen heel kalm werd van dingen die nog nooit iemand had meegemaakt. Dus van zodra ze kwaad begon te worden, werd ze automatisch terug kalm, waardoor de juf dacht dat haar getroost hielp, waardoor ze weer kwaad werd, maar ze werd elke keer nog kwader dan de vorige keer natuurlijk, want die juf bleef haar maar troosten. Bijgevolg kwamen ze daar in een oneindige lus terecht. En dat is mooi en symbolisch, want een oneindige lus is een soort van singulariteit.
Eind goed al goed dus!
woensdag 4 januari 2012
Beestenboel
Als je nog eens een keer niet weet wat te doen, is het altijd leuk om dierennamen te maken van bekende figuren.
Hans Otter
Harry Otter
Els Ottermans
Bart De Bever
Bart De Ever
Bart De Kever
Barack O'Llama
Piranna
Sharkira
Lady Gagatoo
Kim Lijsters
András Pánda
Jean Marie The Pecker
Kalkoen Fillet
Luc De Vos Hahaha die heet al zo
Koen Luyse
Stanny Frets
Wim De Vlinder
Tanja Eksters
Guido Gazelle
Johan Musmeeuw
Schelvis Presley
Walvis Presley
Bruce Springsteenbok
Al Capony
James Hond
Bono-bo
Nicolas Sharkozy
Siegfried Zebracke
Mgr. Léopard
Sinead O'Condor
Reese Waterhoen
Met de gewaardeerde medewerking van de collegae: WS, WV, HM, JL en DD.
PS: Aanvullingen zijn zoals steeds welkom!
Hans Otter
Harry Otter
Els Ottermans
Bart De Bever
Bart De Ever
Bart De Kever
Barack O'Llama
Piranna
Sharkira
Lady Gagatoo
Kim Lijsters
András Pánda
Jean Marie The Pecker
Kalkoen Fillet
Luc De Vos Hahaha die heet al zo
Koen Luyse
Stanny Frets
Wim De Vlinder
Tanja Eksters
Guido Gazelle
Johan Musmeeuw
Schelvis Presley
Walvis Presley
Bruce Springsteenbok
Al Capony
James Hond
Bono-bo
Nicolas Sharkozy
Siegfried Zebracke
Mgr. Léopard
Sinead O'Condor
Reese Waterhoen
Met de gewaardeerde medewerking van de collegae: WS, WV, HM, JL en DD.
PS: Aanvullingen zijn zoals steeds welkom!
Abonneren op:
Posts (Atom)