BLOED!!!

Gisteren ben ik nog eens bloed gaan geven. Zomaar, gratis. Allez, ik kreeg een koekje en een cola in de plaats. Maar netto geef ik wel meer dan ik krijg. Je reinste altruïsme. Behalve dan dat ik er mee kan opscheppen en moreel superieur ben.
Ik weet ook niet meer waarom ik het doe. Waarschijnlijk omdat ik ooit stamceldonor ben gaan worden [Even serieus: Eigenlijk zou iedereen dat moeten worden. Het is absoluut geen moeite en wie weet genees je iemand zijn leukemie.] en ze mij sindsdien rond de oren slaan met berichten dat ze mijn bloed nodig hebben. Bende vampiers!
Eerlijk gezegd doet het wel deugd om begeerd te worden. Al was het maar omwille van mijn O- bloed.
Alleszins, heel dat bloed geven valt wel mee. De naald heeft een diameter van hooguit 1mm. En ze is zodanig scherp dat je amper voelt dat ze die in je ader steken. TSJAK!
Nee, het ergste is heel de sfeer die er hangt.
Allemaal van die vrolijke mensen die trots om zich heen kijken zo van: kijk eens naar mij, ik geef gratis bloed! (Maar zich achteraf wel volproppen met koekjes en cola)
Van die hypersociale mensen die hun levensverhaal kwijtmoeten aan de verpleegsters die "zoiets hebben van" I don't give a shit ik werk ik hier gewoon laat mij met rust.
Ik voel me al bijna schuldig als ik daar met de auto aankom. Want een echte bloedgever rijdt met de fiets, door weer en wind.
Volgende keer ga ik ook wel met de fiets denk ik.
Ik heb mij gisteren meer vermoeid door met de auto te komen dan wanneer ik met de fiets zou zijn geweest.
Om parkeerparasieten te vermijden, hebben ze een slagboom geplaatst bij de parking. Dat zou nuttig kunnen zijn als er daar veel verkeer was en geen gigantische parking 100m verder.
Alleszins. Dat werkt met muntjes die je krijgt als je bloed gegeven hebt. Ik weet dat, want ik heb dat al 5 keer gedaan.
Maar ik was vergeten een muntje te vragen. Sta ik met de auto voor die slagboom, moet ik mij terug parkeren en gans terug (een trap op) voor een muntje.
Rij ik de tweede keer als een echte johnny voorbij de muntjespaal, gooi ik het muntje er van een afstand in vanuit mijn rijdende wagen, rij ik met mijn motorkap tot onder de slagboom, moet ik toch nog remmen omdat ie niet open gaat.
Moet ik mij weer parkeren, de trap op, nieuw muntje vragen en nog eens proberen.
Rij ik voorzichtig langs de muntjespaal. Laat ik het muntje er zachtjes invallen. Wacht ik geduldig. Beweegt die slagboom nog niet.
Moet ik weer terug, de trap op. Lachen ze me daar vierkant uit. Zie ik daar een vent zeker zijn vijfde koekje naar binnen proppen en mij vragend aankijken zo van leg eens uit waarom gij 4 keer opnieuw naar binnen komt?
Komt er een man met een badge mee om de slagboom open te doen.
Rij ik de verkeerde richting uit, moet ik nog eens gans terugrijden en dan is er nog eens een omleiding waardoor ik de hele Leuvense ring af moet rijden en een hoop file maar dan krijg ik gelukkig erwtjes en worteljes en een duvel van mijn huigenoten.
Oef.
Volgende keer ga ik gewoon met de fiets.
Met wandelschoenen en een grote wollen trui. En een sticker op mijn kop met "Weer een auto minder".

Appelfredodropsterkaflitem

Ok toegegeven, mijn vorige post was misschien geen dijenkletser van jewelste. Ik zal dat nu goedmaken door een humoristisch stuk uit mijn mouw te schudden waar je duimen en vingers van kan aflikken. En het begint..............................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................(Hee, hier kan je notities maken als je het afdrukt. Hier nu niet meer want hier staat dit al.)
....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
NU! (ik heb die toets echt ingehouden, niks copy-paste!)
Het gaat, naar goede gewoonte, beginnen met een voorstelling van het hoofdpersonage, kijk maar:

Appelfredodropsterkaflitem had een naam om "U" tegen te zeggen. En dat is maar goed ook, want "U" is iets gemakkelijker te onthouden dan "Appelfredodropsterkaflitem".
U had een kater maar woonde gelukkig in een dorp waar alle katten van het mannelijk geslacht waren, dus hij hoefde hem niet te castreren. Een hele opluchting, daar er geen dierenarts was in zijn dorp en hij dat anders zelf moest doen. En hij had geen idee hoe dat moest.
U's kater was de enige kater van het hele dorp. De rest was in de loop der jaren overleden en geslachtelijke voortplanting was helaas onmogelijk door het gebrek aan vrouwelijke katten.
U was heel tevreden met zijn kater. Zijn vacht was zacht, hij ving veel muizen en kon goed op zijn schoot zitten (niet op zijn eigen schoot, natuurlijk. Op U's schoot). Topkater!
Op een dag, tussen 8u 's morgens en 9u 's avonds, was zijn kater echter plotseling verdwenen.
FLOEP!
U designde in Photoshop een erg smaakvolle affiche, drukte er een stuk of honderd af met zijn inkjet kleurenprinter (op glanzend papier), stak ze één voor één in plastic hoesjes en niette ze aan houten lantaarnpalen, bomen, afficheborden en noem maar op. Sommige hing hij met plakband aan glazen deuren van bakkers, slagers, supermarkten en andere winkels. Hij zorgde er natuurlijk wel voor dat de voorkant naar buiten hing, zodat je ze vanaf de straat goed kon zien.
Op de affiches stond een mooie foto van zijn kater. Er stond boven: Verdwenen! En eronder stonden zijn telefoonnummer, emailadres, huisadres en skype-username. Kortom, alles wat nodig was om U te contacteren.
De hele actie werd echter een fiasco. Sommige dorpsbewoners gaven geen moer om U's kater en namen niet eens de moeite om af en toe rond te kijken of ze hem zagen.
Anderen waren dan weer wel erg betrokken, maar snapten de bedoeling van de affiches niet en contacteerden U om hem te feliciteren met de verdwijning van zijn kater!
Neen, het ging niet goed aflopen met die afficecampagne.
Dat was ook U niet ontgaan. Hij besloot de hele actie af te blazen.
Hij schafte zich een krachtige bladblazer aan en ging langs alle affiches die hij een week eerder nog eigenhandig had opgehangen en blies ze weg.
WOEF!
Alsof dat nog niet genoeg was, maakte de bladblazer ook nog andere geluiden, zoals
WAF!
en
GRRRRRRRRR!
Erg vervelend.

Djeezes, dat begint hier lang te worden. En de pointe is nog ver weg.
Wordt vervolgd (misschien).
(Gelukkig is het niet geheel pointless, dankzij de reeks punten eerder in deze post)

Actuele Synthese

Ik snap dat wel hoor, dat die mensen aftreden. Beatrix, Benedictus.
Ze hebben gewoon niks meer te zeggen.
Geld met hopen, dat wel. Maar je kan niet eens kiezen wat je ermee doet!
Als je eens rustig een ommetje wilt maken, moet je daar waarschijnlijk een online formulier voor invullen om je security te verwittigen.

Nee hoor, geef mij dan maar sneeuw. Gewoon lekker uit de hemel naar beneden dwarrelen en dan blijven liggen tot het begint te dooien. Heerlijk.

Of neem nu Ryanair.
Bij elke klik die je doet moet je verdomd goed uitkijken of je hebt, zonder dat je het weet, een reisverzekering, een Samonite koffer en een abonnement op RyanairTalk aan je been.
En ik kan je verzekeren dat het niet comfortabel wandelen is met een Samsonite koffer aan je been.

Vroeger had een paus of een koningin tenminste echte macht. Als iemand iets verkeerd zei: onthoofden maar! Of op de brandstapel!
Maar neen, tegenwoordig komt dat dan meteen op Twitter en dan regent het weer verontwaardigde reacties.
En kritiek.
En dan is het gauw gedaan met de pret.
Het is allemaal veranderd. Jammere zaak, want vroeger was alles beter.

De macht ligt nu in de steden, naar het schijnt.
Als Liesbethje zegt dat de vreemdelingen 250 euro moeten betalen, dan zullen ze dat betalen. Of nog beter, niet betalen en naar een andere stad gaan.
Hoppaa, probleem opgelost!
Het Vlaams Belang is in elkaar aan het storten als een brandend kaartenhuisje. Hoogverraad en shit.
Er gaapt een gat aan de extreemrechtse kant. En wie is er beter geschikt dan De Wever om dat gat op te lappen?
"Voor wat hoort wat!", dat horen de mensen graag. "Gratis!" ook wel, maar niet voor bruine mannen.

Noem mij cynisch, maar volgens mij is het bijna gedaan met die Flower Power toestanden.

Piesssstressssss

De vorige post ging over kaka, nu is het de beurt aan pipi.
Uit mijn talrijke gesprekken met mannelijke soortgenoten is gebleken dat velen onder ons wel eens last hebben van piesstress: niet kunnen piesen als er iemand op staat te kijken.
Dat kan bijvoorbeeld voorkomen wanneer je als man in een pisbak moet piesen met iemand naast je.
Of vrouwen er ook wel eens last van hebben, weet ik niet. Voor hen zal het onderstaande iets minder relevant zijn. Desalniettemin, leest vooral voort, vrouwen des vaderlands, wellicht heeft u er toch ooit wat aan.

Volgende zinnetjes kan je tegen je buurman in het mannentoilet zeggen als de pipi niet meteen wil komen:

• Ik moet 'em nog even zoeken.
• Begin maar al hoor, ik wacht nog op iemand.
• Ik sta hier gewoon even om 'em te verluchten.
• Om ter langst ophouden?
• Pssssssssssssss!
• Ik durf niet te veel kracht te zetten want ik moet eigenlijk ook kakken.
• Zeg wilde gij eens niet zo'n lawaai maken? Ik hoor mijzelf niet eens piesen!
• Ik heb zo ne lange dat dat een tijdje onderweg is hè.
• Tiens hier zit precies ne geluidsdemper in die pot.
• Ik heb nog bij de special forces gezeten, ik kan heel stil pissen.

Zo is de genante situatie meteen ontmijnd en kan je lekker ontspannen je plasje doen.

Suggesties - zoals steeds - welkom. Hashtag #piesstress op twitter!