donderdag 28 maart 2013

Genummerde Plaatsen

Kijk, er zijn zo van die dingen waarvan ik op voorhand kan zeggen dat ze verkeerd gaan aflopen.
Dat heeft niks met toekomst voorspellen te maken. Dat is inschatting en kansberekening.
Als iemand met zijn zatte botten op 100m hoogte een koorddanser wil nadoen, dan komen daar ongelukken van.
Hetzelfde geldt voor mensen die denken dat genummerde plaatsen in een theaterzaal slechts suggestief zijn en gewoon gaan zitten waar ze willen.
Dat loopt verkeerd af.
Twee minuten later komen er mensen met hun ticket en lichtgevende smartphone in de hand zoeken naar hun plaatsen. Die al bezet zijn. Al hun moed bijeenrapend, vragen ze aan de boosdoeners of die misschien toevallig perongeluk op hun plaats zitten. Ja dus.
"Maar daar is ook nog plaats!" wijzen ze op de rij voor/achter hun.
En dat is het moment waarop je moet zeggen, nee, roepen: JA FOK DA SEBIET KOMEN ER DAAR MENSEN NAAR HUN PLAATSEN ZOEKEN EN DAN ZITTEN WIJ DAAR EN DAN LOOPT ALLES IN HET HONDERD. OPROTTEN NU!!!
Wat zelden gebeurt.
En dan is het hek natuurlijk van de dam. Even later zit iedereen op de verkeerde plaats.
Dan worden koppeltjes ruw uit elkaar gewrongen. Dan moeten vrienden hun gesprekken over lange afstanden voeren.
Dan is er in het midden van de zetelzee (mooi he, zelf gevonden) nog 1 plaats waar een onfortuinlijke laatkomer zich een weg heen moet banen, trappend op jassen, tassen en tenen.
Dat er niet vaker gevochten wordt in een theaterzaal, dat begrijp ik niet.
Alsjeblieft. Ga in het vervolg op de juiste plaats zitten. Bespaar ons allen het leed, de frustratie en de woede.
DANKU

maandag 18 maart 2013

Marketing

Marketing, ik blijf het iets raar vinden.
Doorgaans ben ik, vind ik zelf, zeer resistent. Behalve die ene keer dat er op een broodzak in de Delhaize een pot speculaaspasta MET CHOCO afgebeeld stond. Die ben ik toen ook meteen gaan halen.
Maar reclame voor Fructis of Nespresso kan mij niet overtuigen.
Dat komt omdat ik weet dat de enige manier waarop die producten zich onderscheiden van gelijkaardige producten, de marketing zelf is en niet de kwaliteit van het product.
Een merk is ook maar een goedklinkend woord. Behalve bij boormachines.

Nee in de plaats van dat bedrijven hun waren aanprijzen door te zeggen waarom ze zo goed zijn, laten ze EEN ANDER bedrijf, een marketingbureau, een supermegavet filmpje maken dat miljoenen views krijgt op Youtube. Zoals bijvoorbeeld dat nieuwe van Carlsberg. (Waaw er doet een Belgische in mee!)
Dat heeft toch geen reet met bier te maken.
"Hee die mannen kennen een reclamebureau dat leuke filmpjes kan maken, hun bier zal ook wel lekker zijn dan, logischerwijze."
Nee. If anything, is het goeie reclame voor dat reclamebureau.
Die marketingmannen zijn zo geslepen dat ze zonder dat hun klanten het doorhebben, stiekem reclame aan het maken zijn voor zichzelf! Eigenlijk zijn het parasieten, virussen, zonder functie. Ze leven in de pels van grote domme bedrijven en verspreiden zich zonder inhoud te leveren.
GENIAAL!

woensdag 13 maart 2013

Fluitje van een cent

Liedjesteksten bevatten soms de grootste onwaarheden.
En dan heb ik het niet alleen over obese rappers die beweren met allemaal hot bitches te hebben gecopuleerd, maar ook over Samson en Gert.
Op hun eerste album getiteld "Samson" staat bijvoorbeeld het catchy nummer "Er zit meer in een liedje".
Het refrein gaat als volgt:

Er zit meer in een liedje dan je denkt
Er zit meer in een liedje dan je denkt
Een drumstel, een trompet en een piano en een stem
Er zit meer in een liedje dan je denkt

Ten eerste: wie denken ze wel dat ze zijn dat ze denken te weten hoeveel ik denk dat er in een liedje zit? (Lees dat nog maar eens opnieuw)
Misschien denk ik wel dat er 1000000 dingen in een liedje zitten. Dan zit er meestal minder in een liedje dan ik denk.
VERKEERD dus.
Ik heb die Gert altijd al een vreselijke betweter gevonden.
En dan komt het beste.
Na twee keer "Er zit meer in een liedje dan je denkt" denk je echt van "waaw er moet echt wel VEEEEEL in een liedje zitten!"
Nee, een drumstel, een trompet, een piano en een stem.
DAT ZIJN 4 DINGEN.
Wat een fail.
Een trompet is trouwens helemaal niet zo standaard.
En dan die halve poging op een rijm te vinden op denkt . Stem, echt? Ik dacht trwouwens altijd dat ze cent zongen.
Dat leek me logisch, zoals een fluitje van een cent ofzo. Wist ik veel. Het rijmt alleszins beter met denkt dan stem.

donderdag 7 maart 2013

Kom mor IP

Laatst had ik in een plattelandscafé met enkele zogenaamde "vrienden" een lange discussie over intellectuele eigendom.
Er was er ene bij die vond dat hij per "idee" dat hij had, maar wat extra geld moest krijgen, ongeacht hoe lang hij daar over nagedacht had.
Zomaar, als er hem een goed idee te binnen schoot, vond hij dat hij recht had op een berg geld.
Onzin natuurlijk.
ARBEIDEN! Dat moet je doen om geld te verdienen.
De enige die voor mijn part hopen poen mag scheppen dankzij een idee, is de uitvinder van de speculaaspasta.
Dat was namelijk een gat in de markt. Een gemis zonder dat wij het allen wisten.
En een eervolle vermelding voor degene die eraan dacht daar choco door te roeren.
Goed bedacht!

zaterdag 2 maart 2013

Paprikachips

Hallo!

Vragen jullie, beste lezers, je nooit af waarom paprikachips naast zoute chips de tweede standaardchips is?
Als je chips vraagt op een kienavond, dan krijg je steevast de vraag: zout of paprika? Soms ook: paprika of gewoon? Het zijn meestal iets oudere mensen die dat laatste vragen, zij snappen nog dat zout gewoon is en paprika speciaal.
Maar waarom paprika? Dat is toch totaal willekeurig.

- Okee mannen, we gaan twee soorten chips maken: zout en.....
- PEPER!
- Nee. Paprika.
- WAT?
- Paprika.
- WAAROM?
- Ja jong, waarom zijn de bananen krom?
- Als ze rechtstaan vallen ze om.
- Ah ja.

Serieus? Even gezocht op internet, en niet meteen antwoord gevonden. Wel waarom paprikachips in blauwe zakken zit. Ook totaal willekeurig, zo blijkt.

dinsdag 26 februari 2013

BLOED!!!

Gisteren ben ik nog eens bloed gaan geven. Zomaar, gratis. Allez, ik kreeg een koekje en een cola in de plaats. Maar netto geef ik wel meer dan ik krijg. Je reinste altruïsme. Behalve dan dat ik er mee kan opscheppen en moreel superieur ben.
Ik weet ook niet meer waarom ik het doe. Waarschijnlijk omdat ik ooit stamceldonor ben gaan worden [Even serieus: Eigenlijk zou iedereen dat moeten worden. Het is absoluut geen moeite en wie weet genees je iemand zijn leukemie.] en ze mij sindsdien rond de oren slaan met berichten dat ze mijn bloed nodig hebben. Bende vampiers!
Eerlijk gezegd doet het wel deugd om begeerd te worden. Al was het maar omwille van mijn O- bloed.
Alleszins, heel dat bloed geven valt wel mee. De naald heeft een diameter van hooguit 1mm. En ze is zodanig scherp dat je amper voelt dat ze die in je ader steken. TSJAK!
Nee, het ergste is heel de sfeer die er hangt.
Allemaal van die vrolijke mensen die trots om zich heen kijken zo van: kijk eens naar mij, ik geef gratis bloed! (Maar zich achteraf wel volproppen met koekjes en cola)
Van die hypersociale mensen die hun levensverhaal kwijtmoeten aan de verpleegsters die "zoiets hebben van" I don't give a shit ik werk ik hier gewoon laat mij met rust.
Ik voel me al bijna schuldig als ik daar met de auto aankom. Want een echte bloedgever rijdt met de fiets, door weer en wind.
Volgende keer ga ik ook wel met de fiets denk ik.
Ik heb mij gisteren meer vermoeid door met de auto te komen dan wanneer ik met de fiets zou zijn geweest.
Om parkeerparasieten te vermijden, hebben ze een slagboom geplaatst bij de parking. Dat zou nuttig kunnen zijn als er daar veel verkeer was en geen gigantische parking 100m verder.
Alleszins. Dat werkt met muntjes die je krijgt als je bloed gegeven hebt. Ik weet dat, want ik heb dat al 5 keer gedaan.
Maar ik was vergeten een muntje te vragen. Sta ik met de auto voor die slagboom, moet ik mij terug parkeren en gans terug (een trap op) voor een muntje.
Rij ik de tweede keer als een echte johnny voorbij de muntjespaal, gooi ik het muntje er van een afstand in vanuit mijn rijdende wagen, rij ik met mijn motorkap tot onder de slagboom, moet ik toch nog remmen omdat ie niet open gaat.
Moet ik mij weer parkeren, de trap op, nieuw muntje vragen en nog eens proberen.
Rij ik voorzichtig langs de muntjespaal. Laat ik het muntje er zachtjes invallen. Wacht ik geduldig. Beweegt die slagboom nog niet.
Moet ik weer terug, de trap op. Lachen ze me daar vierkant uit. Zie ik daar een vent zeker zijn vijfde koekje naar binnen proppen en mij vragend aankijken zo van leg eens uit waarom gij 4 keer opnieuw naar binnen komt?
Komt er een man met een badge mee om de slagboom open te doen.
Rij ik de verkeerde richting uit, moet ik nog eens gans terugrijden en dan is er nog eens een omleiding waardoor ik de hele Leuvense ring af moet rijden en een hoop file maar dan krijg ik gelukkig erwtjes en worteljes en een duvel van mijn huigenoten.
Oef.
Volgende keer ga ik gewoon met de fiets.
Met wandelschoenen en een grote wollen trui. En een sticker op mijn kop met "Weer een auto minder".