Overlaatst lag ik in mijn bed (het was net bedtijd) en ik had weer een stelling bedacht. En zoals dat bij de meeste van mijn stellingen het geval is, was ze volledig correct. Het betrof extremisme. Ik wil op het onderwerp zelf nu niet verder ingaan, maar het punt is dat hoe meer ik mijn stelling testte op haar soliditeit, hoe krachtiger ik ze vond. Voor mezelf was de stelling bewezen en dat was genoeg.
Ze was zelfs zo solide, dat ze een andere (voor mezelf reeds bewezen) stelling, nog eens bevestigde.
Het is die stelling waar ik graag verder op in wil gaan.
Het is niet evident om uit te leggen, maar ik wil graag een poging wagen, om andere stellingbedenkers misschien een bron van inspiratie te leveren. Het is een stelling die alle andere stellingen bevat (ja, zelfs die van Pythagoras).
Het is de stelling van "Een trapke hoger".
Het is een verruiming van de Ultieme Waarheid en tegelijk het bewijs van de onjuistheid daarvan. Het levert de fundamenten voor het "outside the box" denken. Wellicht zal het ook het ontstaan en de oneindigheid van het heelal verklaren. Het vervelende van de stelling is dat ze zich niet laat uitleggen. Het uitleggen ervan verzwakt de stelling namelijk. De kracht van de stelling zit hem in de manier waarop het inzicht in de stelling zich meester maakt van het gastbrein.
Ik kan dus met trots zeggen dat ik de stelling kan bevatten en voor mezelf bewijzen.
En dat is genoeg.
Ik vroeg me af of er nog mensen zijn die soms stellingen bedenken en er rotsvast van overtuigd zijn dat ze kloppen.
Ik denk het niet maarten, ik denk het niet...
BeantwoordenVerwijderen