Karma

Soms moet je het niet ver zoeken om interessante mensen tegen te komen.
Neem nu bijvoorbeeld de Colruyt.
Het kan natuurlijk zijn dat de Colruyt voor jou wel ver is. Dan neem ik bovenstaande woorden terug (dat je het soms niet ver moet zoeken).
Maar in mijn geval was de Colruyt vrij dichtbij. Niet naast de deur ofzo. Pak 1 km. Of iets meer of iets minder.
Op een mooie maandag reden we er met z'n drieën heen. In de auto. Dat was verantwoord, omdat we vrij veel moesten vervoeren.
Voor de deuren van de Colruyt stonden deze keer gelukkig geen Artsen zonder Grenzen te vragen of wij Artsen zonder Grenzen kenden. Tuurlijk kenden wij Artsen zonder Grenzen. Wie kent Artsen zonder Grenzen nu niet?
Maar deze keer dus gelukkig geen Artsen zonder Grenzen voor de deur.
We konden ongestoord binnenwandelen en onze 2 lege bakken en 4 kleine flesjes omruilen voor 4 papieren bonnekes (die je dan later moet afgeven aan de kassa als ze vriendelijk vragen: "kaartjes of bonnekes?").
Trouwens, hoeveel papier wordt er in de Colruyt wel niet verspild? En die kasticketten man (Kastickettenman!!!). Hoe groot zijn die wel niet?
Dat terzijde.
Onze inkopen bestonden uit een nieuwe bak bier en een fles whisky.
Eerlijk als we waren, gingen we langs de kassa alvorens buiten te gaan. En het is daar dat we een interessante mens tegenkwamen.
De mens was een man. Een man zonder naam waarschijnlijk. Maar als ik er toch een naam op zou moeten plakken, zou het denk ik "Joris" zijn.
Joris stond voor ons in de rij. Hij had slechts wat melk en wat chocolade. Misschien ging hij thuis artisanale (hihi, anale) chocomelk maken, wie weet.
Ik stond met mijn twee vrienden wat te palaveren over ditjes en datjes, niets wereldschokkend. Plots liet één van hen iets vallen. Ik weet niet meer wat. Iets onbelangrijks waarschijnlijk. Hij raapte het meteen weer op en dat was dat. Dachten we.
Bijna ogenblikkelijk liet Joris ook iets vallen.
"Bad karma", zei mijn vriend niet al te luid. Doelend op het feit dat er nu blijkbaar een soort valtrend ontstaan was.
Joris had dit gehoord en draaide zich ogenblikkelijk om.
"Wat weten jullie nu van karma?", vroeg hij, duidelijk geïrriteerd door ons spottend gebruik van het woord karma.
We antwoordden dat we waarschijnlijk niets van karma wisten. Ik durfde niet zeggen dat het waarschijnlijk bullshit is. Karma. Dat past niet in onze logische manier van denken.
Misschien was het daarom dat Joris toen vroeg wat wij studeerden (hij had scherp opgemerkt dat wij studenten waren en waarschijnlijk iets wetenschappelijks studeerden). We zeiden naar waarheid dat we voor burgerlijk ingenieur studeerden. Hij reageerde met zo'n blik van ja-dat-dacht-ik-al.
Hij draaide zich weer om en wij keken elkaar zo aan met een blik van ja-da-zal-wel-weer-zo-ne-wazige-zijn. Daar vergisten wij ons echter schromelijk! Joris was allesbehalve wazig. In klare taal maakte gij duidelijk dat binnenkort de poolkappen zouden smelten en de zee zeker tot in Leuven zou komen. En dat de oplossing niet uit de wetenschap zou komen. Maar dat de zee vroeger ook al tot in Leuven was gekomen want je kon dat zien aan het zand dat ze hier uit de bodem haalden. En dat Karma daar ook wel iets mee te maken had.
Hij ging zo nog even door en wij waren blij dat hij zijn kennis met ons, onwetenden, wilde delen. Er kwam echter snel een eind aan zijn relaas toen de kassierster luid en duidelijk vroeg: "kaartjes of bonnekes meneer?".
Joris knikte van nee, liet zijn chocolade en zijn melk scannen en betaalde. Met geld.
De kapitalist!