Jimmy

"Maar liever dat nog, dan het bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt ie alleen maar slechter van", daar snapte Walter nu eens niets van.
"Wat voor bord mot dat dan wel wezen?" vroeg hij dan op z'n Hollands, want dat vond hij grappig.
"Een soepbord? Een ganzenbord? Een skateboard?"
Nee, hij snapte er niets van.
Verder vond hij het wel een leuk liedje hoor, van Boudewijn De Groot.
"Ik wed dat ie niet eens echt Boudewijn heet, maar gewoon Karel ofzo. Haha, Karel De Groot, da's een goeie, ROFL."
Dat  van die ROFL had Walter gepikt van Jerry Jackson.
Het was zondag en Walter verveelde zich letterlijk dood.
De begrafenis verliep zeer sereen, aangezien die donderdagochtend om 6u was en Walter geen vrienden of familie had die het leuk vonden om vroeg op te staan.
Ze hadden met z'n allen afgesproken dat niemand naar de begrafenis zou gaan. Walter was toch dood, dus die kon het alvast niet meer erg vinden. En zijn eigen moeder zou het ook niet erg vinden want ze zou er zelf niet eens zijn. "He, Jeanine?"
"Yup, prima idee, Peter!"
Alleen de priester vond het natuurlijk vreselijk.
Stond hij daar in een lege kerk met een doodskist en twee mannen die eruit zagen alsof ze staks in hun Lijnbus zouden stappen. Voorts was er nog een dame die naar het schijnt ooit een seksshop met cafetaria had gehad maar die sinds het rookverbod niet langer dan 15 minuten binnen kon blijven en moest sluiten nadat een wilde fantast was beginnen schudden en spuiten met fantaflessen en de hele zaak in een plakkerige vorte boel had doen transformeren. Daar wou niemand meer komen natuurlijk.
Dus besloot Eva (want zo heette ze) om ceremoniemeesteres te worden. Die titel stond haar wel aan.
Normaliter moest zij de rouwenden begeleiden naar de juiste plaats in de kerk en doodsprentjes uitdelen en sip kijken maar soms ook vriendelijk glimlachen.
Eva vond het best dat er niemand was. Lekker weinig werk.
Maar ja de priester had gewoon niks gemeen met die drie mensen. Hij voelde zich vooral lullig omdat hij speciaal voor Walter een hele mooie preek had geschreven over Stalin en de goelags in Siberië. Nu was er niemand die luisterde. De twee mannen met hun chauffeursoutfit waren op hun iPhones respectievelijk Kolonisten van Catan en Risk aan het spelen en Eva was haar lederen handschoentjes aan het uit- en aandoen.
"Waarom doe ik nog moeite?", dacht de priester. "Wat heeft het allemaal voor zin? Ik kan me beter wat proberen te amuseren."
En vanaf dat moment begon hij het woord 'Jezus' te vervangen door 'de drol'. Dat was hilarisch.
"En toen werd de drol aan het kruis genageld."
Stel je voor zeg. Dan moet je die eerst laten drogen want anders glijdt ie er gewoon weer vanaf.
En zo kreeg Walter toch nog een mooie begrafenis.