Familie-uitstapje

Gisteren heb ik nog eens een familie-uitstapje gedaan met de familie, zoals dat gaat met familie-uitstapjes. Familie in dit geval betekent gezin. En aangezien ik zelf nog geen vrouw en/of kinderen heb, zat ik opgescheept met de kinderen van mijn vader.
Het uitstapje begon met een autorit richting Vilvoorde, waarbij mijn jongste zus van in het begin te kennen gaf dat ze liever niet "gejut" werd.
Mijn vader "jutte" haar namelijk door iets over haar rijlaarzen te zeggen en mijn andere zus "jutte" haar door te vragen of haar kapsel wel goed zat.
Er erg op lettend haar niet te "jutten", reden wij zo van Lommel, over de zogenaamde Noord-Zuidverbinding via Houthalen, de E314 en de E40 naar Vilvoorde.
Noord-Zuidverbinding is wel een heel erg algemene naam voor een weg vind ik. Maar bon, we zijn hier niet om te muggenziften over de benaming van die of die weg.
Erg verveeld door het niet mogen "jutten" van onze zus, dommelden mijn andere zus en ik al snel in. Mijn vader ging het indommelen tegen door zo wild mogelijk te rijden.
Bij sommige mensen zou alcohol volgens mij een positief effect hebben op het rijgedrag.
Ik werd echter niet wakker van de enorme g-krachten die op mij inwerkten, maar van het gegiechel van mijn jongste zus naast mij. Zij vond het hilarisch hoe onze andere zus met haar mond open zat te slapen.
Aangekomen in Vilvoorde belden wij onze derde zus op. 't Is te zeggen: voor mij de derde en voor de andere twee zussen hun tweede zus. Zij had enkel te melden dat we wel een UUR te vroeg waren.
Na een discussie onder elkaar over welk uur er nu precies in de mail stond, besloten we in het centrum van Vilvoorde ene te gaan drinken.
Mijn vader weigerde echter "een ordinaire pint" te gaan drinken, dus na tien minuten sightseeing op en rond de Rooseveltlaan in Vilvoorde, parkeerde hij de auto vlakbij het station. Daar was, hoera, een parkje met een vijver. Er was ook een verboden toegang-bord uitgezonderd plaatselijke bediening, tot hilariteit van ons allen en vooral van onze vader die maar bleef herhalen hoe je dat ook kon interpreteren als bediening zoals in een café.
Net toen de mopjes opwaren over wanneer ze die ophaalbrug die over de vijver lag nu eindelijk eens gingen komen ophalen, waren we gelukkig net rond de vijver geraakt en kwamen we de vrijer van mijn andere zus tegen die mee terug naar de auto wandelde en ons vergezelde naar de plaats waar we nu slechts nog een halfuur te vroeg waren.
Binnen kregen we twee drankbonnetjes per persoon en één duvel voor twee bonnetjes. Onder elkaar grappend hoe je beter één duvel kon drinken dan twee pinten omdat je dan minder snel naar het toilet zou moeten, stonden we onder een trap te wachten tot we binnen mochten.
Toen we binnen op de tribune op een heel erg dun kussen zaten, begon de publieksopwarmer die ook in Thuis speelt uit te leggen dat we moesten lachen wanneer iets grappig was, niet naar het plafond mochten kijken en vanaf nu niet meer naar de WC konden.
Eén minuut later moest ik keihard piesen en met dat gevoel heb ik bijna twee uur lang moeten kijken hoe Karl Pilkington in een Chinees toilet urineerde, hoe één van de kandidaten maar niet op het woord zanger kwam en hoe ze alledrie ondertussen seconden bleven bijverdienen.
Leuk hoor.

PS: Woensdagavond moet je allemaal kijken. Wie mij kan vertellen welk T-shirt ik aanheb, krijgt een prijs.