Het Kopieerapparaat en de Bitch

Wie zegt dat kantoorwerk niet boeiend of zelfs spannend kan zijn, vergist zich of is een grote leugenaar!
Niet zo lang geleden maakte ik een situatie mee die ik eerlijk gezegd niemand toewens, maar die niettemin aantoont hoe spannend of zelfs GEVAARLIJK kantoorwerk kan zijn.
Mijn werk als doctoraatsstudent houdt namelijk in dat ik niet alleen theoretisch bezig ben met onderzoek, maar ook praktisch met onderwijs. Dat betekent dat ik in dit specifieke geval zelf de kopieën mocht maken van de practicumbundels van de studentjes.
Nog niet spannend genoeg? Wacht maar, de spanning begint nu op te bouwen. Na het verzamelen van de juiste informatie en het uitvoeren van uitgebreide berekeningen kwamen we met de collega's overeen dat er ongeveer zo'n 80 studenten deze practica moesten volgen. Zij moesten elk een bundel krijgen van 18 bladzijden (recto verso, want aan de KUL denkt men aan het milieu) plus een NDA waarvan ik niet mag zeggen hoeveel pagina's het precies waren. Twee aparte bundels dus, met in totaal meer dan 20 bladzijden. Die moest ik dus 80 keer kopiëren en nieten. Dat nieten is misschien niet echt het vermelden waard want dat gebeurt automatisch.
Ja, het is wel een zeer mooi apparaat waar we mee mogen werken. U hebt nu een idee van de omvang van het werk dat me te wachten stond. Toegegeven, het is slechts het apparaat instellen en het origineel juist invoeren, maar het grote aantal maakt van deze taak toch een grote verantwoordelijkheid. Het apparaat is werkelijk prachtig, dat moet gezegd worden. De interface is zeer intuïtief en de eerste proefdruk gaf een werkelijk adembenemend resultaat. Enkel het nietje zat aan de verkeerde kant, maar dat was zo opgelost. Na de proefdruk was ik klaar voor het grote werk. Ik begon met de NDA van onbekend maar niet verwaarloosbaar aantal bladzijden. Een druk op de groene knop, en het apparaat begon er lustig op los te kopiëren en nieten.
Aanvankelijk was ik van mening dat ik er beter even bij bleef wachten, niet wetende dat het nog een hele tijd zou duren. Na 10 minuten achtte ik het toch wijzer om op mijn bureau verder te gaan wachten met een kop koffie.
Een halfuurtje later ging ik controleren en ja hoor, de NDA's waren goed gelukt. Tijd voor de practicumbundel zelf. Met wat meer zelfvertrouwen deze keer, plaatste ik het origineel en met dezelfde instellingen nog in het geheugen mocht het apparaat nu aan het leeuwendeel van de kopieën beginnen. Dit zou zeker meer dan een uur duren, dacht ik, en ik ging rustig weer naar mijn bureau.
Een uur later ging ik nog maar eens terug om te kijken hoe het ermee stond.
Aanvankelijk tot mijn tevredenheid, maar later zeer tot mijn ongenoegen, zo zal blijken, zag ik dat er reeds iemand anders bij het apparaat stond. Er van uitgaande dat dat betekende dat mijn taak afgerond was, glimlachte ik vriendelijk en zei ik goedendag.
De dame aan het apparaat was een onbekende voor mij en ze verklaarde meteen waarom: "Ja sorry ik ben van een ander departement maar wij hebben zo geen schoon kopieermachien." (ik zal maar niet vermelden welk departement want anders is het OORLOG!)
"Geen probleem," zei ik "ik ben toch klaar. En terwijl ik het zei nam ik de stapel bundels aan de uitgang van het kopieerapparaat en vond ik dat het er verdacht weinig waren. Wat verderop aan een tafel telde ik ze na. Twintig. 20!
Ik snapte al niet waarom ze met "sorry" begon, maar blijkbaar had de bitch mijn kopieertaak gewoon geannuleerd om haar stomme rotscans te kunnen maken. Toen ik terugging naar het apparaat was ze al weg.
Wat een lef! Wat een onbeleefdheid! Wat een egoïsme!
Ik kon me niet eens voorstellen dat iemand met opzet een ander zijn taak zou annuleren, dus ik ging in de takenlijst van het apparaat kijken en bij die van mij stond "job cancelled".  Echt waar. Jezus guest.
Onvoorstelbaar.