Zuurkool

Tijd voor een culinaire tip. Wie zin heeft in een degelijke hap (grootmoeders woorden), is gesteld met een goede kebab (mijn eigen rijmende aanvulling). De kwaliteit van kebab kan natuurlijk enorm variëren naargelang de kebabzaak. Daarom kan ik Come Again Snack's (inclusief apostrophe) ten zeerste aanraden. Dat is in Leuven, op de Erasme Ruelensvest. De bediening is beleefd maar niet overdreven vriendelijk, precies zoals ik het graag heb. Eén stukje tomaat is meer dan genoeg voor de gemiddelde kebab. De saus-vlees-groenten ratio is nagenoeg perfect en als kers op de taart, worden durums nog 5 minuutjes in de pizza-oven gelegd om een mooi krokant korstje te krijgen. De pepers (optioneel doch gratis) zijn van uitstekende kwaliteit, niet verschrompeld, droog en taai, maar groot, sappig en bijna knapperig.
Kortom: topkebab voor zeer schappelijk prijzen!
Bovenstaande beschrijving geeft meteen mijn connaisseursschap aan. Ik kan met trots zeggen dat ik een ervaren kebabeter ben. En daarom was ik verbaasd, wat zeg ik, met perplexiteit geslagen (!) toen volgende hilarische situatie zich voordeed.
Ik had in de Come Again (lokaal jargon voor de Come Again Snack's) reeds mijn bestelling doeltreffend en efficiënt geplaatst (durum kip met andalouse alstublieft) en was op de immer zachte kussens aan het raam gaan zitten om te wachten. Op de televisie was een interessante documentaire aan de gang over de Britse Queen die zich nog steeds zeer verbonden voelde met alle exotische delen van het Gemenebest. In Australië kreeg ze een rugbybal van een aboriginal!
Plots kwam er in de Come Again een jongen binnen. Hij zag er bijzonder onervaren uit en wist ook duidelijk niet hoe zich te gedragen in het bijzijn van een ervaren kebabeter zoals mezelf. Hij was misschien 18 jaar en leek niet al te snugger. Maar vooroordelen zijn natuurlijk uit den boze en ik had dan ook oprecht niet kunnen voorspellen dat hij zo zwakzinnig zou kunnen zijn als later zou blijken.
Na een tijdje ongemakkelijk gewacht te hebben tot hij mocht bestellen, zei hij een beetje stotterend: "Een kleine kebab met cocktail alstublieft...

( d r a m a t i s c h e   p a u z e )

"... en zonder zuurkool"
- "Pardon?" vroeg de man achter de toonbank.
Ik keek even weg van de TV, naar de jongen en de kebabman. Had ik dat goed verstaan?
" Zonder zuurkool alstublieft" zei de jongen nogmaals, maar deze keer luid en duidelijk.
De kebabman wist niet waar hij het had. Zijn gezichtsuitdrukking was er één van complete verbazing en walging tegelijk.
"Ok" zei hij diplomatisch.
Toen hij mij mijn durum kip overhandigde, wisselden we blikken uit van wederzijds begrip: WTF?!
In het naar buiten gaan, keek ik de jongen even meewarig aan.
Hij trilde op zijn benen.