Vuur

Er ging geen dag voorbij zonder dat Kobe bijna een brand veroorzaakte in de theaterzaal waar hij werkte.
De verwarming was al jaren stuk en in de winter werd het podium warm gehouden door een groot open vuur onder de houten planken.
Dat was natuurlijk vragen om problemen.
De suggestie om het koudeprobleem zo op te lossen kwam van de Tip-o-foon. Dat was een betalend nummer waar je naar kon bellen om tips te krijgen voor allerlei zaken.

"Voor een goed doordachte oplossing voor uw probleem, druk 1"
"Voor een willekeurige oplossing voor een ander probleem, druk 2"
"Voor nog meer problemen, druk 3"
3
"U wordt verbonden met een medewerker"
*Tetrismuziekje*
"Ja hallo, kieken op ne velo!"
"Uhm ja Hallo, het is hier met Berend. Oh nee wacht ik heet Kobe. Hallo, met Kobe!"
"Zeg het eens, mevrouw, waar kan ik u nog meer mee in de penarie helpen?"
"Meneer."
"Ja?"
"Het is meneer, ik ben een man."
"BOEIE"
"OOOOOWKEEEEEJ, wat een rare boel hier. Ik ga dan maar opleggen hoor."
"Nee blijf nog even, het is net TOF. Vertel eens, wat is uw *ISSUE*?"
"Ja het zit zo, ons podium is heel de tijd koud, BRRRR!"
"Maar dat is toch geen plobreem?!"
"Samson, ben jij dat?"
"Ja, hihi, betrapt."
"Samon, kun jij me helpen?"
"Ja hoor, het BESTE wat je kunt doen is onder je houten podium een big-ass fire aansteken."
"Klinkt gevaarlijk."
"Yeppers."
"Moet ik dat een brandslang installeren voor als het uit de hand dreigt te lopen?"
"Nope."
"Ok, bedankt voor je hulp en tot later!"
"Geen plobreem, catch ya on da flipside!"

En zo kwam het dus dat Kobe dagelijks een vuur aanstak en er niemand in de theaterzaal binnenmocht omdat er een briefje aan de deur hing met "Niet betreden, gevaarlijk vuur!"

Moraal van het verhaal:
Het absurde aan dit verhaal is dat Kobe de moeite doet om een podium warm te houden waar toch niemand op kan, omdat het zo gevaarlijk is. Aan de andere kant, als Kobe dit niet deed en er wel volk op het podium kon, dan was het te koud en wilden ze niet eens komen.
Dat is het rare aan heel deze histoire.