dinsdag 23 april 2013

Denken, eten, doen.

Soms denk ik wel eens te veel na.
En dan denk ik ondertussen vooral: wat voor belachelijk luizenleven heb ik eigenlijk, dat ik gewoon kan nadenken over dit soort futiliteiten.
In Syrië is er op dit moment waarschijnlijk iemand aan het nadenken over hoe hij de straat zometeen gaat oversteken zonder doodgeschoten te worden.
Maar ja, als je geen of weinig aandacht moet schenken aan het in stand houden van je eigen leven, dan heb je tijd over en moet je je bezighouden met wat men dan "cultuur" of "persoonlijke" ontwikkeling noemt.
Of gewoon gaan zuipen.
Dat was ook een paar dagen geleden het plan. Wij waren uitgenodigd op een housewarming (van een huis dat intussen al warm was, maar zo gaat dat nu eenmaal). Het uur dat vermeld was in de uitnodiging was 19h30.
Het was kwart voor negentien toen een lid van het mij vergezellende gezelschap haar twijfels uitte over het al dan niet aanwezig zijn van een maaltijd op de housewarming.
Ik had daar tot dan toe nog niet aan getwijfeld. De tekst in de uitnodiging gaf duidelijk aan dat er eten aanwezig zou zijn, zo dacht ik, en het uur versterkte dat vermoeden.
Tot we de uitnodiging nogmaals lazen.
We're not nearly as good cooks as *NAAM* is, so we're not going to try but.. We will provide a series of delicious cocktails.
Verwarring alom. We belden heen en weer met andere vergezellenden en we besloten dat het nogal genant zou zijn om daar met volle magen aan te komen. (Ik had ondertussen scheurende honger en belde voor alle zekerheid stiekem naar onze gastheer, maar die nam natuurlijk niet op.)
We hadden onszelf nog wat opgepept en ervan verzekerd dat er zeker wel eten zou zijn. Dat kan toch niet anders!?
Als hongerige wolven haastten we ons naar het op te warmen huis.
Toen de deur open ging, wrongen we ons langs de gastheer naar binnen, met de neus in de lucht, niets ruikend.
De tafel was leeg.
Er stond chips op het salontafeltje.
We keken elkaar aan als boeren met kiespijn en erg veel honger.
Of we iets wilden drinken.
Graag.
Chipske?
Graag.
Gesprekken kwamen moeilijk op gang. Onze hoofden waren bezig onze magen te vergeten.
WE HEBBEN NOG NIET GEGETEN OMDAT WE DACHTEN DAT WE HIER ETEN GINGEN KRIJGEN EN WE HEBBEN KEIVEEL HONGER
Riepen we inwendig.

Jullie hebben al gegeten zeker? 

Probeerde één van ons voorzichtig.

Plots was het maagdenvlies doorbroken.
Opluchting, hilariteit, schouderklopjes (het is niet erg, echt, we gaan wel frieten halen), GSM met facebookberichtjes bovenhalen (kijk HAHA hoe dubbelzinnig!!!).

Even later stond ik met Johan voor een gesloten frituur.
Nog even later stonden we voor een afhaalpizzeria. Even bellen.
Twee maal pizza chorizo, eenmaal Hawaii, eenmaal vier kazen.
Binnengaan, bestellen, alles drie keer herhalen.
In het etablissement stonden drie mooie zetels en een tafel die gemaakt was van geplastificieerde pakketten ongeplooide diepvriesdozen.
De zaakvoerder-vertaler bood ons een plaatsje aan om te zitten.
Willen jullie wat drinken?
Nee danku we hebben thuis nog wat.
(Dju, dat was misschien van de zaak)
En van waar zijn jullie?
Leuven euh Limburg ja nee Hasselt en Lommel eigenlijk maar we wonen hier al lang.
Studeren?
Nee ja euh hij wel ik niet ja werken, blijven plakken he :-)
En van waar zijt gij?
Leuven.
Shit. Nu gaat hij zeker denken dat ik een racist ben omdat ik aan de hand van zijn donkere huid en sappig accentje de conlusie aangedaan was dat hij van een willekeurig islamitisch land afkomstig is.

Wat is politiek correct zijn toch moeilijk. En wat staat het een normale conversatie toch in de weg.

Dat denk ik dan, als ik weer tijd te veel heb.

maandag 15 april 2013

Zeehonden

Kwal, daar had Yos nu eens geen zin in.
Yos was genoemd naar een personage uit Catch 22. Dat is een heel raar boek. En het is volgens mij niet echt een cadeau om naar Yossarian genoemd te worden, maar bon. Daar kon Yos ook niks aan doen.
Yos' vader had die avond dus kwal bereid en Yos vond dat helemaal niet lekker. Kwal met kwallensaus dan nog.
Godverdomme pa, waarom kwal, je weet toch dat ik dat niet lust?
Yos' vader gaf geen antwoord.
Na een tijdje gaf hij wel antwoord.
Toen ze gegeten hadden, gingen ze samen TV kijken.
Er was een documentaire over zeehonden.
Dat is eigenlijk raar he, hoe dat met die zeehonden is gegaan. Zei Yos' vader.
Yos' vader had een hekel aan aanhalingstekens.
Wanneer hij op restaurant was en iemand deed het aanhalingsteken, dan mopperde hij steeds. Moet je dat nu echt weer aanhalen? Gelieve geen oude koeien uit de gracht te halen, DANKU!
"Hoe is dat gegaan met die zeehonden?" Vroeg Yos.
Awel, dat zal ik eens vertellen, zie.
Je weet dat het leven uit de zee komt he? Dus eerst waren er 1-celligen, na een tijd vissen enzovoort. Op een gegeven moment kropen de dieren aan land (hoewel dat niet de bedoeling was) en evolueerden ze naar verschillende soorten, waaronder amfibieen, reptielen en zoogdieren.
De honden hoorden daar ook bij. Je weet wel, die beesten die altijd kijken alsof ze achterlijk zijn. Wat ze ook zijn, overigens, laat je niks wijsmaken. Honden zijn helemaal niet slim.
Sommige honden waren zelfs zo debiel, dat ze waren vergeten dat hun voorouders met een reden ooit aan land zijn gekomen. Lekker in de zon zitten, appeltjes eten, rondwandelen. Probeer dat maar eens onder water.
Maar nee, die beesten waren dat vergeten, en zijn gewoon terug de zee in gewandeld. Na een tijd kregen ze dan een soort zwemstaart en konden ze niet eens meer lopen.
LOEMP!
Zie ze maar eens sukkelen op dat ijs.
Waaw wat kunnen ze goed zwemmen, voor een zoogdier, zeggen ze dan, in de documentaire. Belachelijk gewoon.
Eerder: waaw wat kunnen ze SLECHT LOPEN, voor een zoogdier.
Waardeloze beesten.
Als ik een Canadees was, ik zou ze ook neerknuppelen voordat ze de kans kregen het gemiddelde intellligentieniveau van onze planeet nog verder omlaag te halen.

maandag 8 april 2013

Ambtenarenwerk

Ik ga de discussie over seksisme en of in een poep knijpen wel of niet mag overlaten aan de experts op het internet en gewoon even kort beschrijven wat mijn werk inhoudt dezer dagen.
Dat lijkt mij interessanter.
Ik voel mij namelijk net een ambtenaar. Zo iemand die het werk doet dat een aap ook zou kunnen doen als die juist geconditioneerd was, maar die dus niet zomaar kan vervangen worden omdat dat conditioneren nogal een investering vergt.
Ik draai aan een knopje, klik op een virtueel knopje en wacht tot een meting afgelopen is.
Die duurt gemiddeld zo'n 10 minuten.
Dat is net genoeg om een Lion en een blikje Ice Tea Green te gaan halen, maar net niet genoeg om echt nuttig werk te verrichten in de tussentijd.
Het enige wat ik dus kan doen, is rondsurfen op het internet en blogposts typen.
Zo heb ik ontdekt dat Margaret Thatcher vandaag gestorven is.
Ik ken de dame amper. Ik weet dat ze behoorlijk rechts was en niet bij iedereen even geliefd.
Een beetje zoals Hitler eigenlijk.
Toen men mij vroeger zei dat Hitler "ook goeie dingen had gedaan", was ik in de war (voor alle duidelijkheid, men bedoelde dan snelwegen aanleggen en Volkswagen bedenken).
Ik was even in de war als Hitler zelf.
Ik vond: ofwel zijde ne goeie, ofwel zijde ne slechte.
En ik denk dat iedereen onbewust wel zo denkt.
Maggie Thatcher was in mijn onderbewustzijn slecht.
En dan krijg je op internet allemaal van die mensen die het nodig vinden om de goeie dingen op te noemen die ze gedaan heeft. VERWARREND.
Daarom dat ik zou willen oproepen om een eenduidig systeem te gebruiken. We bepalen gewoon democratisch wie of wat goed of slecht is.
Dan is er geen discussie meer mogelijk.
Google zal wel een of andere online invultool kunnen maken, maar ik begin alvast met mijn lijstje. Om het typwerk te minimaliseren stel ik volgende codering voor:

1=goed
0=slecht

Hitler 0
Thatcher 0
Stalin 0
Pol Pot 0
Tafels 1
Fototoestellen 1
Schuim 1
Stront 0
Bier 1
Gras 1
Gras maaien 0
Linux 1
Vissen 1
Mollen 0
Draaimolens 1
USB 1
Duct tape 1
Platte schroevendraaiers 0
Kruisschroevendraaiers 1
Lego 1
Knex 0
Papier 1
Mes 1
Deze lijst 1
1 1
0 0
2 1
1986 1
1984 0
1992 0
2001 0
2003 1
2004 0
powermeters 1
thermometers 1
trajectcontrole 1
Amsterdam 1
Lommel 0
Het station in Lommel 0
Het aantal bankautomaten binnen een straal van 2km rond het station van Lommel 0
Muziek downloaden 1
Customs 0
Het feit dat de 'O' op mijn keyboard vlak onder de '0' staat 0
Girls in Hawaii 1
Muismatten 0
Ambtenarenwerk 0
Snoep van Kruidvat 1
Ringlings 1
Ricard 1
Bloody Mary 0 (ik ben er nog mottig van)
Matlab 1
Tektronix software 0
LEDs 1
LEDs als kerstverlichting 0
Toch nog naar Eels kunnen in Cirque Royale 1

We moeten er misschien wel een dynamisch systeem van maken want een mens kan al eens van gedacht veranderen. Maar dan hooguit 1 keer per jaar ofzo.

PS: We kunnen dit ook echt doen. Maar dan moet er iemand iets maken waar mensen zelf GOED of SLECHT kunnen aanduiden en andere items toevoegen. En waar iedereen alleen zijn eigen data kan aanpassen. En maar 1 keer mee kan doen.
Iemand?

maandag 1 april 2013

Nieuws

Gisteren keek ik nog eens naar het nieuws op TV. Gewoon, om eens te checken of er nog belangrijke dingen waren gebeurd die ik zeker moest weten.
1. Cancellara had de Ronde Van Vlaanderen gewonnen.
2. Tom Boonen was gevallen en kon niet meer meedoen. En ook niet meer met Parijs Roubaix!
3. Het was heel koud geweest in maart.

Ik probeerde mij voor te stellen hoe ze daar bepaalden welke dingen in welke volgorde in het journaal moesten komen.
Journalist A: Ik heb pas ontdekt dat het De koudste Pasen is geweest sinds 1964!
Journalist B: Ik heb nog een stuk over de laatste ontwikkelingen in Syrië, zoveel doden, etc etc.
Baas: Dude gast, 't is Pasen yoow, niemand geeft een ruk om Syrië. In Bokrijk hebben ze paaseikes geraapt zoals ze dat 100 jaar geleden deden!

Enzovoort.

Toen probeerde ik mij voor te stellen hoe het nieuws eruit zou zien als journalisten eerlijk waren.
"Vandaag hebben een hoop jongelui onder invloed van drugs een toertje gefietst in Vlaanderen. De helden van het stalen ros (met een ironisch toontje) moesten een stukje met de bus doen omdat het zo koud was. De heer Cancellara kon het snelste fietsen, hij reed als eerste over de streep en werd tot winnaar uitgeroepen. Over naar onze reporter ter plaatse voor een live interview."
"Beste Fabian, leg eens uit aan de kijker hoe het komt dat je gewonnen bent."
"Ok Michel. Ik heb vandaag euh heel snel gefietst euh en de anderen iets euh minder snel."
"Dankjewel, Fabian, dat was zeer interessant. NOT! Over naar de studio."
"Voor wie het nog niet gemerkt had: het was vandaag fokking koud."