Kijk, ik zie mijn familie, vrienden en lief heel graag. Maar dat systeem van cadeaus kopen voor elkaar, dat is toch dringend aan herziening toe.
Een korte bevraging in mijn omgeving leert mij dat NIEMAND het leuk vindt om cadeautjes te kopen.
En ik zal eens uitleggen hoe dat komt.
1) Winkels zijn te klein
2) Winkels zijn te warm
3) Winkels verkopen rotzooi
Voor de met zijn naaste begane medemens zijn dat drie factoren die het zeer moeilijk maken om met plezier cadeaus te gaan kopen in de kerstperiode.
Geen wonder dat de minder gemotiveerde medemens al gauw zijn toevlucht zoekt tot de schaamte van de kerstboom: de cadeaubon. Ik heb nog nooit iemand blij en verrast zien wezen bij het krijgen van een cadeaubon. Dat is gewoon geld met minder opties.
Aangezien ik het toch redelijk belangrijk vind om die afgang te vermijden, koop ik getrouw elk jaar cadeaus. En jaar in jaar uit vergeet ik rond die periode dat het internet bestaat. Heel het jaar door koop ik online dingen die ik niet nodig heb (aiai, ik heb paypal ontdekt). Maar met de kerstperiode wurm (1) ik mij tussen slechtgezinde en slechtruikende (2) mensen om te constateren dat de meeste dingen hun geld niet waard zijn (3).
Ik hoop dan ook dat degenen die dit jaar cadeaus van mij krijgen, inzien wat voor een zelfopoffering dat is.
Prettige kerstdagen!
maandag 23 december 2013
donderdag 12 december 2013
donderdag 5 december 2013
Weg met de Delhaizeposters!
Doorgaans post ik hier dingen die mij irriteren. Een kat een kat noemen, dat vind ik belangrijk. Anders gaan mensen dingen zeggen zoals "Als als als... Als mijn koe een koe was, dan kon ik ze melken aan de stoof!" en dan zijn we natuurlijk nog verder van huis.
Ook nu weer zal het gaan over mijn irritaties.
Ik had vanmorgen twee dingen in mijn hoofd die mij irriteerden en die ik met jullie wilde delen.
1. Een hoop snot. Maar dat is er nu grotendeels uit en opgedroogd in mijn zakdoek, die je nu kunt breken. Daar kan ik dus weinig van uitdelen.
2. De veel te laag hangende hangende posters in de Delhaize die te laag hangen.
WAT DE FOK JOENGE! Hang die dingen toch gewoon 10 centimeter hoger!
Ik neem aan dat er een uitgebreide studie aan voorafgegaan is, die bakken geld opgeleverd heeft aan een reclamebureau.
De ideale hoogte van zo'n poster: niet te laag want dan loopt iedereen ertegen, maar ook niet te hoog, want dan is het gebied waarin de kijkhoek aanvaardbaar is, te beperkt. Ik zal dat illustreren met een figuur:
U ziet, als de poster te hoog hangt, verkleint het groene gebied waarin alfa een bepaalde maximum waarde heeft.
De studie was waarschijnlijk gebaseerd op de Gaussische verdeling van de lengte van winkelaars en hield geen rekening met de lengtes voorbij 3 sigma ofzo.
Welnu, mijn ambitie is om de marginale winst die Delhaize maakt door de poster NIET 10cm hoger te hangen, ongedaan te maken door een HAATCAMPAGNE te starten.
Vanaf nu zal ik EXPRESS met mijn oog tegen de hoek van zo'n poster lopen en hopen op een net-niet-blindmakende verwonding, moord en brand schreeuwen en toekijken hoe mijn medewinkelaars uit solidariteit de poster uit het plafond trekken en in stukken scheuren.
Gelieve hieraan mee te werken, danku.
Ook nu weer zal het gaan over mijn irritaties.
Ik had vanmorgen twee dingen in mijn hoofd die mij irriteerden en die ik met jullie wilde delen.
1. Een hoop snot. Maar dat is er nu grotendeels uit en opgedroogd in mijn zakdoek, die je nu kunt breken. Daar kan ik dus weinig van uitdelen.
2. De veel te laag hangende hangende posters in de Delhaize die te laag hangen.
WAT DE FOK JOENGE! Hang die dingen toch gewoon 10 centimeter hoger!
Ik neem aan dat er een uitgebreide studie aan voorafgegaan is, die bakken geld opgeleverd heeft aan een reclamebureau.
De ideale hoogte van zo'n poster: niet te laag want dan loopt iedereen ertegen, maar ook niet te hoog, want dan is het gebied waarin de kijkhoek aanvaardbaar is, te beperkt. Ik zal dat illustreren met een figuur:
De studie was waarschijnlijk gebaseerd op de Gaussische verdeling van de lengte van winkelaars en hield geen rekening met de lengtes voorbij 3 sigma ofzo.
Welnu, mijn ambitie is om de marginale winst die Delhaize maakt door de poster NIET 10cm hoger te hangen, ongedaan te maken door een HAATCAMPAGNE te starten.
Vanaf nu zal ik EXPRESS met mijn oog tegen de hoek van zo'n poster lopen en hopen op een net-niet-blindmakende verwonding, moord en brand schreeuwen en toekijken hoe mijn medewinkelaars uit solidariteit de poster uit het plafond trekken en in stukken scheuren.
Gelieve hieraan mee te werken, danku.
donderdag 28 november 2013
Geheugensteun
Pharrell Williams:
Will Ferrell:
Colin Firth:
Phil Collins:
Graag gedaan.
woensdag 20 november 2013
Spreekwoorden 3.0
Ik kan eigenlijk bijna niet geloven dat het alweer meer dan twee jaar geleden is dat ik mijn verbeteringen van bestaande spreekwoorden voorstelde.
Ze zeggen dat de tijd sneller lijkt te gaan naarmate je ouder wordt. Dat zou eigenlijk ook een goed spreekwoord zijn.
De tijd lijkt sneller te gaan naarmate je ouder wordt
Maar eigenlijk had ik al enkele andere spreekwoorden in gedachten die dringend aan herziening toe zijn.
Bijvoorbeeld: "Eerlijk duurt het langst", wat ik een zeer verwarrend spreekwoord vind. Is dat nu goed of slecht, dat dat lang duurt? En wat duurt er dan precies lang? Niemand die het nog weet. Wat ik wel weet, is dat men er waarschijnlijk mee bedoelt dat eerlijk goed is.
Eerlijk is goed
Zou dus een verbetering zijn.
"De beste stuurlui staan aan wal" is ook wat achterhaald. Er is waarschijnlijk een tijd geweest dat de beste stuurlui aan wal stonden. Maar met de komst van headhunterbureaus en interimkantoren lijkt het mij onvermijdelijk dat de beste stuurlui een goeie job in de zeevaart hebben gevonden.
Beter zou dus zijn:
De beste stuurlui hebben een goedbetaalde job als stuurman op een belangrijk schip
"Er zit een vreemde eend in de bijt" is gewoon ronduit racistisch. Het woord "vreemd" mag niet meer gebruikt worden!
Er zit een eend van Noord-Afrikaanse afkomst in de bijt
Zou de politie zeggen.
Er zit een illegale eend in de bijt
Zou Maggie zeggen.
Ik zie geen verschil tussen de eenden in de bijt
Zouden de groenen zeggen.
Het interesseert me niet welke kleur die eend heeft, als hij maar Vlaams leert, anders moet ie uit de bijt!
Zou Bartje zeggen.
Je ziet, hedendaagse spreekwoorden moeten dynamisch aanpasbaar zijn.
Voor wie zich trouwens afvraagt wat een bijt is, dat is een gat in het ijs.
Ziezo, u bent weer helemaal voorbereid op het nieuwe seizoen.
Graag gedaan.
Ze zeggen dat de tijd sneller lijkt te gaan naarmate je ouder wordt. Dat zou eigenlijk ook een goed spreekwoord zijn.
De tijd lijkt sneller te gaan naarmate je ouder wordt
Maar eigenlijk had ik al enkele andere spreekwoorden in gedachten die dringend aan herziening toe zijn.
Bijvoorbeeld: "Eerlijk duurt het langst", wat ik een zeer verwarrend spreekwoord vind. Is dat nu goed of slecht, dat dat lang duurt? En wat duurt er dan precies lang? Niemand die het nog weet. Wat ik wel weet, is dat men er waarschijnlijk mee bedoelt dat eerlijk goed is.
Eerlijk is goed
Zou dus een verbetering zijn.
"De beste stuurlui staan aan wal" is ook wat achterhaald. Er is waarschijnlijk een tijd geweest dat de beste stuurlui aan wal stonden. Maar met de komst van headhunterbureaus en interimkantoren lijkt het mij onvermijdelijk dat de beste stuurlui een goeie job in de zeevaart hebben gevonden.
Beter zou dus zijn:
De beste stuurlui hebben een goedbetaalde job als stuurman op een belangrijk schip
"Er zit een vreemde eend in de bijt" is gewoon ronduit racistisch. Het woord "vreemd" mag niet meer gebruikt worden!
Er zit een eend van Noord-Afrikaanse afkomst in de bijt
Zou de politie zeggen.
Er zit een illegale eend in de bijt
Zou Maggie zeggen.
Ik zie geen verschil tussen de eenden in de bijt
Zouden de groenen zeggen.
Het interesseert me niet welke kleur die eend heeft, als hij maar Vlaams leert, anders moet ie uit de bijt!
Zou Bartje zeggen.
Je ziet, hedendaagse spreekwoorden moeten dynamisch aanpasbaar zijn.
Voor wie zich trouwens afvraagt wat een bijt is, dat is een gat in het ijs.
Ziezo, u bent weer helemaal voorbereid op het nieuwe seizoen.
Graag gedaan.
vrijdag 8 november 2013
Tachtig - Twintig
Mijn vader is doctor in de scheikunde. Vroeger vond ik dat alleen maar grappig omdat ik dacht dat dat iets met schijt te maken had. Nu besef ik dat men mensen met een doctoraat serieus moet nemen. Niet alleen omdat mijn eigen doctoraat bijna binnen is, maar ook omdat mijn vader soms wijze dingen zegt.
Wijze dingen zeggen is natuurlijk niet hetzelfde als wijze dingen bedenken, nog iets wat je tijdens een doctoraat leert.
Een van de wijze dingen die mijn vader mij vertelde maar die hij waarschijnlijk niet zelf bedacht had, was de zogenaamde 80-20 regel.
Je moet bijvoorbeeld 80 meer inspanning doen om 20 meer resultaat te behalen (eenheden zelf in te vullen).
Of 80% van de bevolking heeft 20% van de rijkdom.
Dat die getallen niet exact zijn, dat heeft geen belang, het gaat om het principe.
De 80-20 regel schuilt soms in een klein hoekje. Soms schuilt hij in een grote hoek. Soms is hij zeer opvallend en soms moet je hem een beetje forceren om hem te laten kloppen (nog iets wat je tijdens een doctoraat leert).
Afgelopen week bevond de 80-20 regel zich op een plaats waar ik hem niet had verwacht, namelijk in het Depot, tijdens een open-mic avond.
Er werden liedjes gespeeld, artiesten werden op zeer vervelende en ongrappige wijze aangekondigd en er waren ook enkele verrassingsacts.
Er waren weinig artiesten die mij konden boeien. Niet dat ze niet konden zingen of gitaar spelen, ze waren vaak gewoon nogal saai (80% van de artiesten heeft 20% van het talent). A Gentleman (dat is een artiestennaam) was een aangename uitzondering.
Eén van de verrassingsacts was het duo Mathieu en Guillaume. Zij lieten duidelijk verstaan dat ze al bekend waren. Ik had hun namen inderdaad al wel eens gehoord, maar dat was waarschijnlijk tijdens het kijken naar een film met Gérard Depardieu. Maar misschien ken jij ze wel van hun lied Ik Heb Je Lief (official video).
In ieder geval, zij vonden het noodzakelijk om "eens iets uit te proberen". Als er iets is waar een Vlaams publiek niet van houdt, dan is het wel van dingen uit te proberen.
Het uitproberen bestond uit het meezingen van enkele oehoe's en aahaa's. Door meisjes (hoog stemmetje) en jongens (lage stem) afzonderlijk.
Er werd voorgezongen. Er werd door absoluut niemand nagezongen. Er werd nog eens wanhopig voorgezongen. Er werd weer door bijna niemand meegezongen behalve door een eenzame mens die verscheurd werd door de keuze "wat is er genanter: dat er niemand meezingt, of dat ik sta mee te zingen."
Het nummer werd ingezet en het moment brak aan waarop we geacht werden 'voor echt' mee te zingen. De teleurstelling droop van de zangers af. De poging om cool te blijven ook.
Ik dacht: de 20% van de gevallen dat er wel mensen meezingen, moet de andere 80% toch ruimschoots compenseren, anders doe je dit niet. En de blijdschap moet zich dan toch verhouden tot de horror als 80 tot 20.
Anders hou je dit niet vol. Of je moet verstandelijk beperkt zijn. (Zalig zijn de armen van geest)
Wijze dingen zeggen is natuurlijk niet hetzelfde als wijze dingen bedenken, nog iets wat je tijdens een doctoraat leert.
Een van de wijze dingen die mijn vader mij vertelde maar die hij waarschijnlijk niet zelf bedacht had, was de zogenaamde 80-20 regel.
Je moet bijvoorbeeld 80 meer inspanning doen om 20 meer resultaat te behalen (eenheden zelf in te vullen).
Of 80% van de bevolking heeft 20% van de rijkdom.
Dat die getallen niet exact zijn, dat heeft geen belang, het gaat om het principe.
De 80-20 regel schuilt soms in een klein hoekje. Soms schuilt hij in een grote hoek. Soms is hij zeer opvallend en soms moet je hem een beetje forceren om hem te laten kloppen (nog iets wat je tijdens een doctoraat leert).
Afgelopen week bevond de 80-20 regel zich op een plaats waar ik hem niet had verwacht, namelijk in het Depot, tijdens een open-mic avond.
Er werden liedjes gespeeld, artiesten werden op zeer vervelende en ongrappige wijze aangekondigd en er waren ook enkele verrassingsacts.
Er waren weinig artiesten die mij konden boeien. Niet dat ze niet konden zingen of gitaar spelen, ze waren vaak gewoon nogal saai (80% van de artiesten heeft 20% van het talent). A Gentleman (dat is een artiestennaam) was een aangename uitzondering.
Eén van de verrassingsacts was het duo Mathieu en Guillaume. Zij lieten duidelijk verstaan dat ze al bekend waren. Ik had hun namen inderdaad al wel eens gehoord, maar dat was waarschijnlijk tijdens het kijken naar een film met Gérard Depardieu. Maar misschien ken jij ze wel van hun lied Ik Heb Je Lief (official video).
In ieder geval, zij vonden het noodzakelijk om "eens iets uit te proberen". Als er iets is waar een Vlaams publiek niet van houdt, dan is het wel van dingen uit te proberen.
Het uitproberen bestond uit het meezingen van enkele oehoe's en aahaa's. Door meisjes (hoog stemmetje) en jongens (lage stem) afzonderlijk.
Er werd voorgezongen. Er werd door absoluut niemand nagezongen. Er werd nog eens wanhopig voorgezongen. Er werd weer door bijna niemand meegezongen behalve door een eenzame mens die verscheurd werd door de keuze "wat is er genanter: dat er niemand meezingt, of dat ik sta mee te zingen."
Het nummer werd ingezet en het moment brak aan waarop we geacht werden 'voor echt' mee te zingen. De teleurstelling droop van de zangers af. De poging om cool te blijven ook.
Ik dacht: de 20% van de gevallen dat er wel mensen meezingen, moet de andere 80% toch ruimschoots compenseren, anders doe je dit niet. En de blijdschap moet zich dan toch verhouden tot de horror als 80 tot 20.
Anders hou je dit niet vol. Of je moet verstandelijk beperkt zijn. (Zalig zijn de armen van geest)
zaterdag 5 oktober 2013
Androkie en de cyanidesoep
Zijn soep was nog niet op of hij was wel al op, Androkie wist het ook niet meer. Hij wist zelfs niet of soep mannelijk of vrouwelijk was. Dat was toch wel één van de grootste frustraties uit zijn leven. Niet weten welk geslacht woorden hadden.
De soep: hij is nog niet op. Of de soep, zij is nog niet op?
Het deed pijn aan zijn hersenen.
Bijna evenveel pijn als wanneer mensen te pas en te onpas overal maar spaties tusen zetten.
Of wanneer de verleden tijd van een werkwoord hetzelfde geschreven werd als de tegenwoordige tijd. Zoals in zetten. Dan had hij een haast onbedwingbare drang om daar een extra 't' te plaatsen.
Zettten.
Dat vond Androkie er wel cool uitzien.
In ieder geval, van zodra Androkie zijn soep wel of niet op was, viel hij dood neer. Het was namelijk cyanidesoep, naar een recept van Put Hussentrut. Het was oorspronkelijk wel met broccoli in plaats van cyanide, maar Androkie hield van experimenteren en dat is hem fataal geworden.
Hield, verleden tijd. Niet enkel omdat heel dit verhaal in de verleden tijd is, maar ook omdat hij dood was.
Zo dood als een pier, zegt men wel eens. Dan gaat men wel uit van de vaak ongeoorloofde hypothese dat pieren altijd dood zijn. En dat is niet zo. De meeste pieren zijn dood, dat wel. Maar dat kun je van veel diersoorten zeggen. Er zijn bijvoorbeeld meer vliegen dood dan dat er leven, waarschijnlijk.
Zo dood als een dinosaurus, dat zou een goeie uitdrukking zijn. Daar ben je tenminste zeker van.
Eigenlijk, zo dood als een pier, dat zou moeten betekenen dat je er niet zo heel zeker van bent dat iemand dood is. Het kan zijn dat hij dood is, maar het kan net zo goed zijn dat hij leeft, net zoals bij pieren het geval is.
Een nietszeggende uitdrukking dus. Het spijt me dan ook dat ik die gebruikt heb.
Correctie:
Zo dood als een dinosaurus. De 'zegt men wel eens' moet ik dan weglaten, want dat wordt nooit gezegd. Maar hopelijk vanaf nu wel.
Om een lang verhaal kort te maken: Androkie had zijn soep wel of niet op en was zeker dood, want hij had soep gemaakt naar een recept van Put Hussentrut maar met cyanide in plaats van broccoli.
De soep: hij is nog niet op. Of de soep, zij is nog niet op?
Het deed pijn aan zijn hersenen.
Bijna evenveel pijn als wanneer mensen te pas en te onpas overal maar spaties tusen zetten.
Of wanneer de verleden tijd van een werkwoord hetzelfde geschreven werd als de tegenwoordige tijd. Zoals in zetten. Dan had hij een haast onbedwingbare drang om daar een extra 't' te plaatsen.
Zettten.
Dat vond Androkie er wel cool uitzien.
In ieder geval, van zodra Androkie zijn soep wel of niet op was, viel hij dood neer. Het was namelijk cyanidesoep, naar een recept van Put Hussentrut. Het was oorspronkelijk wel met broccoli in plaats van cyanide, maar Androkie hield van experimenteren en dat is hem fataal geworden.
Hield, verleden tijd. Niet enkel omdat heel dit verhaal in de verleden tijd is, maar ook omdat hij dood was.
Zo dood als een pier, zegt men wel eens. Dan gaat men wel uit van de vaak ongeoorloofde hypothese dat pieren altijd dood zijn. En dat is niet zo. De meeste pieren zijn dood, dat wel. Maar dat kun je van veel diersoorten zeggen. Er zijn bijvoorbeeld meer vliegen dood dan dat er leven, waarschijnlijk.
Zo dood als een dinosaurus, dat zou een goeie uitdrukking zijn. Daar ben je tenminste zeker van.
Eigenlijk, zo dood als een pier, dat zou moeten betekenen dat je er niet zo heel zeker van bent dat iemand dood is. Het kan zijn dat hij dood is, maar het kan net zo goed zijn dat hij leeft, net zoals bij pieren het geval is.
Een nietszeggende uitdrukking dus. Het spijt me dan ook dat ik die gebruikt heb.
Correctie:
Zo dood als een dinosaurus. De 'zegt men wel eens' moet ik dan weglaten, want dat wordt nooit gezegd. Maar hopelijk vanaf nu wel.
Om een lang verhaal kort te maken: Androkie had zijn soep wel of niet op en was zeker dood, want hij had soep gemaakt naar een recept van Put Hussentrut maar met cyanide in plaats van broccoli.
Abonneren op:
Posts (Atom)