De wereld is nog steeds een toverbal

Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb heel vaak de neiging om mijn blogposts te beginnen met "De wereld is een toverbal".
Wellicht dateert dat van de tijd dat ik werd opgeleid om mijn eerste communie te doen. We kregen in het eerste leerjaar een catechesemap met duiven op de voorkant die we zelf moesten inkleuren. Binnenin zaten allemaal teksten van liedjes, nog meer tekeningen om in te kleuren en gebedjes.
Naast "De wereld is een toverbal", waren er ook tophits zoals "Tot zeven maal zeventig maal", "Wij zijn samen onderweg" en "Jezus roept alle kleine kinderen".

Wat was de wereld toen toch eenvoudig. Iedereen deed netjes zijn communie (ik zat op een katholieke school), kreeg cadeautjes en mocht in het vervolg hosties eten in de kerk (niet 'danku' maar 'amen' zeggen en niet te opvallend kauwen).
Ik geloofde, geloof ik, ook nog echt in God. Een oude man met een baard die tussen de wolken leefde met een hoop engelen.
De engelen waren in mijn dromen knappe vrouwelijke engelen. Jezus was Gods rechterhand en ikzelf was zijn linker.
(Mijn andere dromen gingen over indianen, waarbij ik monsters aan een lans moest spiesen om met de dochter van het opperhoofd te mogen trouwen, zeer katholiek was dat niet.)
De God die ik leerde kennen in de kinderbijbel, was de God van Jezus. Naastenliefde, vergeving en pragmatische interpretaties van de religieuze voorschriften, ik kon me daar wel in vinden.

Toen mijn ouders mij vertelden dat Sinterklaas eigenlijk onze buurman was, begon het geloof in God en de engeltjes ook wat te tanen.
Dat er helemaal geen God was die het goed voorhad met de mensheid, werd me wat later helemaal duidelijk.
Totnogtoe heeft niemand mij met logische argumenten kunnen overtuigen dat er inderdaad zo iemand is die de boel regelt. Iemand die ooit gezegd heeft hoe het allemaal moet, en dan volgens de ene straffen uitdeelt wanneer we het niet zo doen en volgens de andere zich geen hol aantrekt van wat we allemaal doen, want we zijn 'vrij'.

De meest logische verklaring voor al die incosistenties in het hele godsdienstverhaal is dat het allemaal verzonnen is door de mens zelf. Aangezien dat model voorlopig het meest beantwoordt aan de realiteit die ik empirisch waarneem, zegt de wetenschappelijke ik in mij dat dat een goed model is.
Het argument van de godsdienstigen dat wetenschap wel het 'hoe' kan uitleggen, maar niet het 'waarom' vind ik bijzonder zwak.
Als het antwoord op de waaromvraag 'God' is, dan is mijn volgende vraag: en waarom is er dan een God? Om de waaromvraag te kunnen beantwoorden zeker.
De waaromvraag is trouwens niet erg relevant, vind ik. Stuff gebeurt gewoon en veroorzaakt andere stuff.
Interessanter is de vraag waarom wij ons de waaromvraag stellen.

De wereld is nog steeds een toverbal.

PS: Voor de goede orde, iedereen mag van mij geloven wat hij wil, maar laat mij dan ook toe om er eens mee te lachen. Mij proberen te overtuigen van het tegendeel mag ook steeds.

Jabba De Kool

"Nooit meer oorlog!" riep Jabba De Kool, maar hij wist dat het ijdele hoop was.
Hijzelf was geen ijdele hoop. Gij was een dikke hoop vetweefsel. Weinig ijdelheid te bespeuren bij Jabba.
"Dik zijn doet geen zeer!", gekscheerde hij dan, wanneer men hem op zijn omvang wees, naar de alom bekende uitdrukking "gek zijn doet geen zeer".
Laatst ging hij naar de nieuwe bisocoopfilm van FC de Kampioenen kijken. Hij moest alle tickets van de zaal opkopen omdat hij zoveel plaats innam en omdat hij zo luid chips vrat dat niemand nog iets zou kunnen verstaan van wat de Kampioenen zeiden (iets wat Jabba aanvocht omdat hij vond dat dat redundante informatie was vanwege de voorspelbaarheid).
"Mod-der-vet zijn is plezant!" scandeerde hij erna toen hij door de straten reed op zijn Fatmobile.
De Fatmobile was een ingenieuze uitvinding. De motor draaide op gefilterd buikvet, dat door een continue liposuctie uit Jabba's massieve vijfentwintigste onderkin werd gewonnen. De dokters waren er eigenlijk nog steeds niet uit of die onderkin anatomisch gezien bij zijn gezicht, zijn nek of zijn buik hoorde.
Om de motor in gang te krijgen volstond een simpele loodaccu niet. Hiervoor werd een hulpmotor gebruikt die draaide op methaangas, dat in een flesje onder zijn linkerborst zat.
Het duurde niet lang voor er zich een menigte achter hem schaarde. Ze klaxoneerden luid en riepen met hem mee.
"Aan de kant, gij vette pad!"
"Scheer u weg, gij drol from hell!"
En ga zo maar door.
Maar Jabba negeerde dat alles. Hij had een plan. Hij bleef in het midden van de viervaksbaan rijden. Hij had eigenlijk geen keus, hij was te breed om op te schuiven.
Wanneer er zich genoeg volk achter hem had verzameld, begon hij ineens leuzes te schreeuwen die de wereld moesten veranderen.
"Weg met de overconsumptie!"
"Neen aan corruptie!"
De menigte achter hem voelde plots een nieuwe energie. Ze voelden hoop. Ze beseften dat dit het moment was om de dingen te veranderen.
Ze riepen met hem mee.
"Gelijke rechten voor iedereen!"
"Schaf af die doodstraf!"
"Free Nelson Mandela!"
Maar geleidelijk aan begon iedereen dingen te roepen die alleen op hunzelf van toepassing waren.
"Lagere lasten op buitenverblijven met een zwembad van twee vierkante meter!"
"Stop de verloedering van de Eksterstraat in Hechtel!"
"Goedkoper WC-papier voor iedereen!"
Toen wist Jabba dat er nooit echt iets zou veranderen.
Hij wilde zijn Fatmobile in achteruit zetten om iedereen te verpletteren. Maar tegen de tijd dat zijn wagen tot stilstand was gekomen en voldoende versnelling had gegenereerd in de andere richting, had iedereen al vliegtuigen gebouwd om te ontsnappen.
Jabba gaf het op en deed een dutje.

Vrij veilig!

Het is triest dat men kan sterven door zich simpelweg te verplaatsen.
Het is schandalig dat mensen opscheppen over hoe zat ze nog naar huis zijn gereden.
En het is belachelijk wat voor risico's sommigen nemen om 5 minuten vroeger op het werk te geraken.

Vandaag wil ik als populair blogger mijn steentje bijdragen aan de Belgische verkeersveiligheid. Wie deze tips in acht neemt, zal zijn sterfkansen aanzienlijk zien dalen in onze geasfalteerde jungle.

1. Mensen die nog niet goed kunnen fietsen, kan je herkennen aan hun fluovestjes. Wees extra op je hoede!
2. Audi's, BMW's en Mercedessen hebben geen pinkers, ik herhaal: GEEN PINKERS! Pas je rijgedrag dus aan.
3. Middenstrookrijders kun je attent maken op hun asociaal gedrag door, geheel in lijn met het verkeersreglement, rond hun voertuig te circuleren. Steek eerst langs links voorbij, ga weer naar de rechterrijstrook en laat je voorbijsteken. Herhaal tot de bestuurder in kwestie zich naar de rechterrijstrook verplaatst.
4. Sommige bestuurders op de snelweg  rijden sneller dan toegelaten. Wanneer zij zich achter jou op het linkerrijvak bevinden, kun je hen doen vertragen door links te blijven rijden en je snelheid aan te houden.
5. Personen die langs rechts trachten voorbij te steken kun je goed de stuipen op het lijf jagen door eventjes je stuur naar rechts te draaien. Draai het tijdig terug naar links teneinde een botsing te voorkomen.

Veel succes!

Toplonen

Ik zal mij eens mengen in de discussie over toplonen.
Voorstanders van de toplonen en tegenstanders van de beknotting daarvan roepen altijd maar dat Johnny Thijs toch veel meer heeft opgebracht aan Bpost dan dat hij gekost heeft.
Hoerenchance ja.
Al die zogenaamde topmanagers verkopen gewoon wat Vlerickgeblaat maar weten bij god niet waar ze mee bezig zijn.
Ik vraag me af hoeveel de mannen die Dexia ten gronde hebben gericht, verdienden.
Als den Johnny rijk mag worden omdat hij Bpost winstgevend heeft gemaakt, dan mag Pierre Mariani wel heel arm worden.
Zo.