Solden

Dit jaar was ik goed voorbereid.
Ik ben nooit goed op de hoogte. Vaak ga ik een week na de solden ergens een stuk kledij kopen en dan krijg ik langs alle kanten naar mijn kop geslingerd dat ik een idioot ben omdat het een week geleden nog solden waren en dat ik nu de volle pot betaald heb. Loemp!
Maar niet zo deze keer. Ik was goed geïnformeerd. Ik wist via Twitter zelfs dat de solden nog niet op twee januari begonnen, maar pas de derde.
Ik zal daar eens goed geld gaan besparen, dacht ik.
Het was zaterdag en het was kutweer. Ik weet dat dat een vies woord is, maar het is de meest accurate beschrijving (met 2 c's, zoals de accu van een auto).
Haha, hoe grappig zou het zijn moesten Frank en Sabine het weer zo omschrijven: "Lieve kijkers, morgen wordt het wederom kutweer!"
Heel grappig!
Ik fietste het centrum van Leuven in. De mistroostigheid droop er van af. Van alles. Van de paraplu's, van de voorhoofden van degenen die hun paraplu niet bijhadden, van de plastieken kapjes van de oude vrouwtjes en van de stinkende hondjes.
Wat liep er veel volk rond.
En sinds het gerucht de ronde gaat dat in Leuven de zebrapaden afgeschaft worden, vinden mensen het nodig om zomaar overal waar ze goesting hebben de Bondgenotenlaan over te steken. Liefst zo traag en diagonaal en gespreid mogelijk.
In de winkel was het bloedheet. Lijkt me niet de beste truuk om mensen winterkleren te doen kopen maar bon.
Ik was op zoek naar een broek. Dus ging ik naar het rek van de broeken, struikelend over de kledingstukken die mensen op de grond hadden gegooid.
Ik was zo verstandig geweest om te onthouden welke maat ik wilde. Maar blijkbaar zijn er 2 systemen van maten, en tijdens de solden hangen die allemaal door elkaar natuurlijk.
Na van elke broek die niet wit was en geen scheuren had (ik dacht dat dat eind jaren 90 in de mode was) het etiket gevonden te hebben en geconstateerd te hebben dat geen enkele broek voldeed aan mijn aspect ratio, begaf ik mij naar de volgende winkel.
Daar heb ik 1 broek gevonden die ongeveer de juiste maat had. Vol goede moed ging ik naar de kleedhokjes.
De rij was enorm.
Al gauw begreep ik waarom. Die doortrapte soldenspecialisten die in de hokjes zaten, hadden allemaal een handlanger die constant andere kleren ging halen in de winkel. Ze zaten daar waarschijnlijk al van 's morgens vroeg kleren te passen. De winkeljuffrouwen dierven er niks van te zeggen.
Teleurgesteld droop ik af. Dit was te hoog gegrepen. Ik zou wel eens terugkeren wanneer de solden voorbij waren.