Leen was een doodgewoon meisje. Haar ouders hadden haar vernoemd naar de lessen uit de lagere school. Haar oudere zus heette Madelief, haar oudere broer heette Jean-Michel-Michael en papa en mama vonden het wel eens tijd voor een gewone naam. En wat is er gewoner dan Leen?
An. Want je leert eerst An en Jan en dan pas Leen en Rik.
Maar het is dus Leen geworden.
Leen had geen bijzondere talenten. Dacht ze!
Want ze was al 23 toen ze plots ontdekte ze dat ze eigenlijk een Cyborg was. Een feministische cyborg dan nog wel. Dus besloot ze om een superlang artikel te schrijven en online te zetten: CyborgManifesto
Ze stak er een verborgen boodschap in, in de hoop zo de man van haar leven te vinden. Ze was er namelijk heilig van overtuigd dat er ergens op de aarde een perfect complementaire mannelijke Cyborg rondliep. Die man was tegen vrouwen. Maar dat was omdat hij diep vanbinnen wist dat er maar 1 vrouw op de aarde was die aan zijn eisen kon voldoen. Deze vrouw zou een lang artikel online plaatsen en hij zou daarin de verborgen boodschap vinden en ze zouden dan samen lang en gelukkig leven.
Maar dat was allemaal slechts een fantasie van Leen.
Er was helemaal geen complementaire Cyborgman en Leen bleef voor eeuwig single. Door haar vrienden werd ze wel eens "de Singulariteit" genoemd, omdat ze zo extreem single was.
Om toch een doel te hebben in haar leven, besloot Leen dan maar Statistiek en Kansrekenen te volgen in avondschool. Die lessen werden georganiseerd door de lokale vereniging voor huisvrouwen. Leen was allesbehalve een huisvrouw maar ze werd toch toegelaten omdat ze zo'n simpele naam had.
De lessen waren niet bepaald gemakkelijk. Maar Leen was een cyborg en had een Quad-Core Intel processor met waterkoeling in haar schedel zitten. Voor haar waren de opgaven in de lessen dan ook een eitje.
Het examen was echter andere koek.
De eerste vraag op het eindexamen luidde als volgt:
Wat is de kans dat je deze vraag correct beantwoord als je willekeurig een antwoord kiest uit de volgende vier mogelijkheden?
- 25%
- 50%
- 60%
- 25%
Nu moet je weten dat een computer het zeer moeilijk heeft met echte willekeur. Ze besloot daarom inspiratie op te doen door stiekem met haar ingebouwde smartphone te surfen naar semigrappige websites, zoals loldutchpeople.tumblr.com en krispeetersvisitingthings.tumblr.com.
Natuurlijk hielp dat niets.
Leen begon te wenen maar werd getroost door de juf. Maar als er iets is waar een Cyborg niet tegen kan, dan is het wel troosten. Leen werd me daar een pak gewelddadig! Dat had nog niemand ooit meegemaakt!
Maar het paradoxale is dat Leen heel kalm werd van dingen die nog nooit iemand had meegemaakt. Dus van zodra ze kwaad begon te worden, werd ze automatisch terug kalm, waardoor de juf dacht dat haar getroost hielp, waardoor ze weer kwaad werd, maar ze werd elke keer nog kwader dan de vorige keer natuurlijk, want die juf bleef haar maar troosten. Bijgevolg kwamen ze daar in een oneindige lus terecht. En dat is mooi en symbolisch, want een oneindige lus is een soort van singulariteit.
Eind goed al goed dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten