Druppels op kop in bus

Soms kan het leven toch moeilijk zijn.
Laatst zat ik op de bus. Zo eentje van De Lijn. Een Lijnbus.
Het was loeihard aan het regenen. Nu kun je zeggen: "loeihard, dat is iets wat je typisch zegt in verband met geluid" en dan heb je nog gelijk ook. Maar geef toe, het klinkt grappig. Dus vanaf nu zeggen we: het regende loeihard!
Of: het regende als een koe!
Oh neen, heel de "flow" van mijn verhaal verstoord!
Hoewel Lijnbussen naar mijn ervaring meestal technisch best in orde zijn, had dit exemplaar wel een klein mankement. Het moet gewoon gezegd worden zoals het is. Een mankement.
Het druppelde namelijk binnen.
En wel recht op mijn kop.
Bij de eerste druppel schrok ik even. Ik wilde natuurlijk niets laten merken aan de medepassagiers, want niets is zo genant als natgedruppeld worden. Maar om er zeker van te zijn dat er geen duif op mijn kop had gescheten, wreef ik toch even met mijn hand door mijn haar.
Alle vrouwen op de bus keken sluiks mijn richting uit en keken toen snel weer weg.
Geen stront, gelukkig!
Ik probeerde zo onopvallend mogelijk uit te zoeken waar de druppel vandaan kwam. Maar probeer maar eens subtiel naar boven te kijken!
Ondertussen waren er alweer enkele druppels op mijn kop gevallen. De mensen moesten nu toch wel al iets door beginnen hebben.
Ik moest ook stilaan een beslissing gaan maken: doen alsof er niets aan de hand was, of het probleem erkennen en mij verplaatsen.
De eerste optie had als risico dat ik aan het einde van de rit zeiknat zou zijn, maar ik zou tenminste geen walk of shame naar een andere stoel moeten maken.
De tweede optie was gewaagder: heel de bus zou me aanstaren. De helft zou grinniken en denken: "haha, die jongen moet zich verplaatsen omdat ie natgedruppeld wordt!" en de andere helft, degenen die nog niets in de gaten hadden, zouden verbaasd zijn en zich afvragen waarom ik mij ogenschijnlijk zonder reden verplaatste. Zij zouden zeker denken dat ik een racist was die niet langs een Chinese vrouw wilde zitten. Of dat ik zo'n pussy was die niet achteruit wilde rijden (ik zat namelijk met mijn rug naar de voorkant van de bus).
De volgende druppel was letterlijk de druppel.
Maar ook figuurlijk de druppel die de emmer liet overlopen. Vreselijk vind ik het als mensen in deze situatie zouden zeggen dat het "Letterlijk de druppel was die de emmer liet overlopen". Dat is FIGUURLIJK!
Maar dat terzijde.
Ik verplaatste me dus naar een ander zitje, met goed zicht op de plaats waar ik eerst zat.
Mijn wraak zou zoet zijn.
Elke keer als er iemand op die stoel ging zitten, grinnikte ik opvallend luid als die persoon natgedruppeld werd, zodat zeker iedereen op heel de bus in de gaten had wat er gebeurde.
Ik moest de bus hebben van begin- tot eindhalte, dus ik heb wel meer dan één slachtoffer zien lijden onder hetzelfde dillema. HILARISCH!