Op en dag (geen nacht) ging ik naar een band kijken op de Vismarkt in Leuven. De band was fijn en het publiek ook, op enkele Cruella De Vil look-alikes na. Na een goede 50 minuten was het optreden gedaan en voor Freaky Age ging ik niet blijven, dus vertrok ik maar.
De terugwandeling ging vlot. Zeer vlot. Het was alsof ik over het voetpad vloog zoals die dingskes in Star Wars in die race waarvan ook een spelleke is. Even snel en even vlot manoeuvrerend langs alle mogelijke obstakels (en dat zijn er heel wat tijdens marktrock).
Op een bepaald ogenblik liep ik zo door de Tiensestraat. Daar is ergens een frituur tegenover het gebouw van psychologie. Vanuit de verte had ik gezien dat er twee mensen frieten zaten te eten op de trappen van dat gebouw. Ik dacht: als ik daar passeer, knik ik eens vriendelijk en zeg ik 'smakelijk'.
Zogezegd, zogedaan. Maar toen bleek dat ik één van hen kende. Maar niet echt goed kende. Zo via via, wel eens mee gebabbeld, maar niet dat ie in mijn msn-lijst stond ofzo. Ik zei dus 'smakelijk', en hij zei 'alles goed?' waarop ik wel zeer kort antwoordde: 'ja.'.
Dit alles terwijl ik op een goed tempo doorhooverde. Maar vanaf de eerste stap na mijn 'ja', bedacht ik dat het misschien beleefd was en ook gezellig, om eens een klapke te doen met die jongen. Dit denken nam echter alweer 3 stappen in beslag en uiteindelijk was ik al uit zijn gezichtsveld verdwenen. Ik kon nog terugwandelen, maar dat zou misschien een beetje belachelijk overkomen, vooral omdat ik hem ook weer niet zo goed kende. Maar eigenlijk had het nog steeds gekund. Totdat ik heel die bedenking gemaakt had natuurlijk. Toen was ik nog verder en zou het pas echt onnozel zijn.
Nog steeds even snel doorwandelend, bleef mijn schoen plots haken achter een wat uitstekende stoeptegel. Ik maakte een dwaas huppeltje en was mijn ritme helemaal kwijt. Fuck!
Bij deze dus ook mijn excuses aan de persoon in kwestie, volgende keer zal ik stoppen en een babbelke slaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten