woensdag 21 maart 2012

JFJ - Cult Manifesto (a Faisal video)


Like it. Share it. Bop it.

Stem dit nummer in de Afrekening!
http://www.stubru.be/programmas/deafrekening/jouwtopdrie

1) JFJ - Cult Manifesto

Voor 2 en 3 raden wij aan: Bed Rugs - Purple Pill / Fence - Walk the Talk / Superlijm - Company

dinsdag 20 maart 2012

Juul de stroper

Juul was een milieuactivist. Hij vond het milieu erg belangrijk en vond dat een beetje meer activisme in het algemeen geen kwaad kon. Door beide te combineren (milieu en activisme) hoopte hij dan ook twee vliegen in één klap te vangen.
Zijn vrienden noemden hem wel eens smalend "Juul de stroper", omdat hij dus in feite vliegen stroopte. Juul vond deze benaming allesbehalve grappig, daar hij een milieuactivist was en het behoud van de vliegenpopulatie als één van de hoogste prioriteiten beschouwde.
Woedend kon hij worden, van zijn zogenaamde zielsverwanten die zichzelf milieuactivist durfden te noemen maar wel naar hartelust vliegen, muggen en consoorten doodsloegen.
Posers waren het ja, zij die met hun stomme dreadlocks en veel te grote gebreide truien telkens weer in bomen klommen zodat ze niet zouden omgehakt worden, maar ondertussen wel hun sigarettenpeuken doodleuk op de grond gooiden.
Juul was meer het pacifistisch type milieuactivist. Hoe minder ik actief ga protesteren, hoe minder CO2 ik uitstoot, zo redeneerde hij.
Zijn activisme bestond dan ook voornamelijk uit het plaatsen van boodschappen op Twitter, genre: "Doodt geen vliegen, gij doodt toch ook geen paarden!?", in de hoop dat zijn 23 volgers dit zouden retweeten. Op die manier rekende hij op meer volgers, die op hun beurt weer zijn boodschappen zouden retweeten waardoor een soort sneeuwbaleffect onvermijdelijk zou zijn.
Jaja, Juul had de weg naar de sociale media gevonden en deinsde er niet voor terug er actief gebruik van te maken.
Zo had hij ook een facebook-page opgericht met als titel: Sigarettenpeuken Zijn Niet Biologisch Afbreekbaar

De toekomst zag er rooskleurig uit voor Juul. De vrouwen zouden vallen als vliegen voor zijn idealisme, eens zijn online identiteit wereldberoemd werd.

zaterdag 10 maart 2012

David Hasselthof

In onderstaande figuren zit een bekende persoon verborgen, gecombineerd met een mopje. De oplossingen staan telkens onder elke figuur, in dezelfde kleur als de achtergrond, zodat je de tekst kan lezen door ze te selecteren.

(klik op foto om te vergroten)

Anders Breiviking

Johan Van De LANotter

Lesley-Ann Poppeye

Osama Bin Lada

Pieter Beugel

Jan Houtepiet

Yanina Sikmaaier

maandag 5 maart 2012

Ach Ach

"Ach ach", zei Paul tegen de medetreinreiziger tegenover hem, toen wat verderop een handvol pubers (figuurlijk een handvol, want letterlijk zou dat maar 1/23 puber zijn) plannen zat te maken om hun verplichte schoolreis te Leuven voorbij te laten gaan door niet af te stappen in Leuven maar gewoon naar Gent te gaan en later te doen alsof hun neus aan het bloeden was en ze daardoor het station van Leuven gemist hadden.
"Ach ach", antwoordde de medetreinreiziger, die ogenschijnlijk Pieter leek te heten.
"Ach ach?" vroeg een andere treinreiziger die het gesprek tussen Pieter en Paul van op een afstand gevolgd had en bijzonder nieuwsgierig was naar het onderwerp luidop.
Paul keek geërgerd naar Pieter. Weer iemand die zich ongevraagd mengde in zijn conversaties. Die andere treinreiziger was een parasiet! Zo dacht Paul. Zelf niks interessants kunnen bedenken en dan maar profiteren van andermans intellectuele inspanningen.
Haten deed hij ze, de intellectuele parasieten.
Nog steeds geërgerd, maar niet van zijn stuk gebracht, zette Paul het gesprek met Pieter voort.
- "Wellicht zullen zij gewoon afstappen zoals het hoort, deze jongelingen. Grote praat verkopen, dat wel, maar als het puntje bij paaltje komt, dan piepen zij wel anders."
Paul vond het wel statig klinken om nooit je, we of ze te zeggen, maar steeds jij wij en zij.
Pieter antwoordde:
- "Wellicht heeft u gelijk. Zij zijn nog jong en onbezonnen. Eén van hen heeft duidelijk de voortrekkersrol in handen en wil laten zien wat hij waard is, dat hij de "coolste" (waarbij hij met twee vingers aan elke hand een enkele neerwaartse beweging maakte teneinde de aanhalingstekens uit te beelden) is, maar hij hoeft slechts het idee te opperen teneinde dit doel te bereiken. Daadwerkelijk blijven zitten zal hij niet genoodzaakt zijn te doen, daar hij de schuld in de schoenen van de andere lafaards zal kunnen schuiven, wanneer zij tesamen in Leuven van de trein stappen."
Paul was danig onder de indruk van deze sterke repliek. Hij was de parasiet al vergeten, tot deze plots weer van zich liet horen:
- "Hahaha! De voortrekkersrol in handen hebben! Dat is dan precies alsof iemand echt zo ne rol koord vastheeft waarmee ge dingen kunt voorttrekken! Moeten ze dat koord dan ook rond een paaltje draaien? Ahja, dat paaltje waar het puntje bij komt he! HAHAHAHAHA!!!
Nu ik eraan denk: een puntje bij een paaltje, dat is een i he, maar wel een kleine letter, want de hoofdletter heeft geen puntje, hahaha! Of een uitroepteken! Jongens jongens toch, de taalgrapjes blijven me maar te binnen schieten. PANG! Hahahaha. Aangenaam, mijn naam is Ruben."
- "Pieter "
- "Paul"
Zeiden Pieter en Paul om beurt, waarna ze alledrie op de grond rolden van het lachen.
"Pieter Paul Ruben. Nog een s en het is de schilder!", gierden ze in koor.
Een boezemvriendschap was geboren.