Ubi, de non-conformist

"Ubi Wan Kenubi!", grapte nonkel Peer bij de geboorte van Ubi, de ongewenste zoon van een aan lager wal geraakte Vlaamse ridder en een ongelukkige Waalse middenklassedochter.
De rest van de familie, voor wie Star Wars totaal onbekend was, dacht dat hij zei: "Ubi, wa 'n Kenubi!", waarbij Kenubi nog steeds niet veel betekenis had maar wel grappig klonk en Ubi voortaan vaak de troetelnaam Ubi Kenubi gaf. Dit tot grote ergernis natuurlijk van nonkel Peer, die zijn mop compleet de mist in zag gaan.
Het zal niet verwonderen dat een jongen met zulk een ongewone bijnaam door het leven zou gaan als een non-conformist.
Het begon reeds in de kleuterschool. Ubi zag tijdens de speeltijd hoe de andere kindjes hun koekjes of banaantjes grotendeels in hun mondje staken. Maar Ubi wou niet zoals de andere kindjes zijn en probeerde zijn koekjes en banaantjes de ene keer langs zijn neus en de andere keer langs zijn oren naar binnen te spelen. Bijgevolg had Ubi aan het begin van de lagere school een heel dikke neus en kon hij bijna niets horen. Uiteraard werd hij hierom gepest. Maar anders dan de andere kindjes, vond hij dit leuk.
In de klas had hij de gewoonte om op zijn bank te gaan zitten en op de stoel te schrijven. Dit leverde uiteraard veel problemen op. Want telkens als hij voorover boog om iets te schrijven, viel hij door het gewicht van zijn enorme neus pardoes met zijn snoet op de stoel.
Toch was hij niet ongelukkig, want hij schiep er genoegen in om zoveel mogelijk dingen net omgekeerd te doen als de rest van zijn klas. Zo droeg hij ook altijd truien aan zijn benen en broeken over zijn kop. Schoenen aan zijn handen en in de winter geen handschoenen aan zijn voeten.
Op een dag zei de juffrouw: "Ubi, jij bent nu eens een echte non-conformist!"
"Ja", zei Ubi, "dat is waar!"