De Darmklachten van David

David was een ijverig student. "Blokken maar!" was zijn motto. Elke dag.
Wanneer zijn medestudenten stevig aan het afzien waren, deed hij daar nog een schepje bovenop door dit motto luidkeels door de straten van Leuven te schreeuwen. Onvermoeibaar ploegde David zich dagelijks een weg door de stapels boeken die hij nog voor de boeg had (zijn "boegboeken" noemde hij die). Opgeven stond niet in zijn woordenboek. Die pagina had hij ritueel verwijderd. Dat zijn favoriete woord, "oplawaai", op diezelfde pagina stond, kon hem zelfs niet deren.
s'Avonds ging David altijd met zijn makkers eten. Die makkers hadden echter een slechte invloed op zijn eetgewoonten. Frieten, kebab, pizza, al wat ongezond en goedkoop was. Dat aten zij.
David kloeg hier dan ook dagelijks over. Na elke maaltijd zei hij steevast: "Hebben jullie dat ook gegeten?", terwijl hij over zijn buikje wreef en ostentatief pufte. Dat betekende dat hij last had van zijn darmen. Die waren zeer gevoelig. Hij was verwonderd over het feit dat zijn kameraden daar geen problemen mee schenen te hebben.
"Ik moet zometeen even gaan liggen", zei hij dan. Zijn vrienden wisten ondertussen natuurlijk dat hij daarmee eigenlijk bedoelde: "Ik zou eens goed moeten gaan kakken!". Ze keken elkaar dan aan en lachten. "Die David toch..."

Zeven Eiken

Met de beste bedoelingen en een positieve instelling vang ik elke keer een bezoek naar de Seven Oaks te Leuven aan. Voor zij die de Seven Oaks (in de volksmond beter bekend als de Zeven Eiken) niet kennen: dit is een kelder vol zwetende dikke vrouwen en zwetende geile mannen die hadden gehoopt dat de vrouwen er beter uitzagen. Een verdorven oord.
Desondanks bevinden er zich binnen mijn vriendenkring individuen die een bezoek aan deze kotskelder van tijd tot tijd essentieel vinden om de avond te doen slagen. En toegegeven, ik heb er mezelf ook al wel eens betrapt op het luidkeels meezingen met de grote hits van een paar jaar geleden. En de Zeven Eiken heeft ook wel zo zijn antropologische waarde. Wat drijft een mens? Hoe gedraagt een mens zich als hij alle controle over zijn geest heeft ingeruild voor liters alcohol? Hoe ontstaan de kortstondige seksuele relaties tussen Spaanse Erasmusstudentes en de autochtone mannen?
Om deze observaties van kortbij te kunnen maken, is de juiste camouflage van levensbelang. Volgende regels moeten daarvoor in acht genomen worden:

1) Men moet als vrouw zo weinig mogelijk kleren dragen en als man liefst geen trui en zeker geen jas.
2) Het drinken van Wodka-Redbull is sterk aangeraden, maar als uw lichaam dit echt niet kan verdragen, is bier ook toegelaten. Zij het in zeer grote hoeveelheden.
3) Meezingen mag vanaf een uur of 2 's nachts. Daarvoor wordt dit (ironische genoeg) door de reguliere bezoekers als marginaal aanzien.
4) Dansen wordt aangemoedigd, maar probeer zeker niet uw eigen danspasjes uit. Opvallen is levensgevaarlijk*. Inmengen is de boodschap.
5) Om het vertrouwen van de subjecten te verkrijgen, is het ook aangeraden om pogingen tot verleiding niet te negeren en u van uw beschikbaarste kant te laten zien.
6) Actieve verleiding (slechts voor de ervaren observator) werpt zeker zijn vruchten af indien correct toegepast**.

* Opvallen is slechts toegelaten na een uur of 6 in de ochtend. Dan begint de strijd om de laatste min of meer aanvaardbare sekspartners.

** Begin met "onopvallende" blikken richting slachtoffer. Indien deze beantwoord worden (al dan niet subtiel), beweeg u dan al dansend in zijn/haar richting. Blijf dansen en probeer hierbij uw geslachtsorganen tegen zijn/haar benen aan te wrijven. Voor u het weet zit uw tong ergens in zijn/haar gezicht en bent u vertrokken.

Een leerrijke ervaring is gegarandeerd.